Recent genetisch onderzoek van menselijke resten uit twee Angelsaksische begraafplaatsen uit de 7e eeuw in Zuid-Engeland heeft een onverwachte West-Afrikaanse afkomst aan het licht gebracht. Deze ontdekking, die traditionele opvattingen over migratiepatronen en bevolkingssamenstelling in de vroege middeleeuwen uitdaagt, suggereert een complexere en meer kosmopolitische samenleving dan voorheen werd aangenomen.
Bij de Updown begraafplaats in Kent vertoonden de overblijfselen van een jong meisje, begraven rond de 7e eeuw, 20% tot 40% sub-Sahara Afrikaanse afkomst. Haar autosomale DNA wees op verwantschap met huidige West-Afrikaanse bevolkingsgroepen, wat duidt op een grootouder uit die regio. Haar grafgiften, waaronder een mes en een versierde pot, hinten op verbindingen met continentaal Europa. Evenzo toonde DNA-analyse van een jonge man uit een dubbelgraf op de begraafplaats Worth Matravers in Dorset ook 20% tot 40% West-Afrikaanse afkomst aan, wat wijst op de aanwezigheid van een recente Afrikaanse voorouder, waarschijnlijk een grootouder. Deze bevindingen dagen de lang gekoesterde opvatting uit dat het vroege middeleeuwse Engeland uitsluitend werd bevolkt door Noord-Europese kolonisten. De aanwezigheid van individuen met een West-Afrikaans erfgoed wijst op uitgebreidere langeafstandsverplaatsingen en culturele uitwisseling, wat een diverse bevolking impliceert die geïntegreerd was in het dagelijks leven. Onderzoek suggereert dat de migratie van de voorouders van deze individuen waarschijnlijk verband hield met handelsroutes uit de Late Oudheid. De aanwezigheid van deze individuen in 7e-eeuws Groot-Brittannië is niet verrassend gezien eerdere ontdekkingen van diverse individuen uit het Romeinse Rijk, zoals de 'Ivory Bangle Lady' gevonden in York, die mogelijk Noord-Afrikaanse afkomst had.