De jaarlijkse meteorenzwerm de Orioniden, waarvan de deeltjes afkomstig zijn van de legendarische komeet van Halley (1P/Halley), bereikt zijn maximale activiteit in de nacht van 20 op 21 oktober 2025. Dit hemelse fenomeen vindt plaats wanneer de aardbaan het spoor kruist dat door deze kosmische zwerver is achtergelaten. De meteoren, die bekendstaan om hun hoge snelheid, zullen het best zichtbaar zijn in de uren vóór zonsopgang op 21 oktober. De optimale kijktijd ligt ruwweg tussen middernacht en het aanbreken van de dag, wanneer het sterrenbeeld Orion hoog boven de horizon staat.
Een cruciale factor voor waarnemers in 2025 is de perfecte samenloop van de piek van de Orioniden met de fase van de Nieuwe Maan, die eveneens op 21 oktober valt. De afwezigheid van maanlicht minimaliseert de natuurlijke verduistering van de nachtelijke hemel. Dit is een essentiële voorwaarde voor maximale zichtbaarheid van de zwerm. Astronomen verwachten een intensiteit van maximaal 20 meteoren per uur, hoewel tijdens uitbarstingen waarnemingen van 50 tot 75 meteoren per uur mogelijk zijn. De radiant van de stroom, het punt waaruit de meteoren visueel lijken te komen, bevindt zich in het sterrenbeeld Orion, dicht bij de ster Betelgeuze, tussen Orion en Tweelingen (Gemini), in het zuidoostelijke deel van de hemelkoepel.
De hemel zal die nacht niet alleen worden opgeluisterd door de meteorenregen. Waarnemers krijgen de unieke kans om twee zeldzame kometen te zien: C/2025 A6 (Lemmon) en C/2025 R2 (SWAN). Beide kometen bereiken op 21 oktober hun punt van dichtste nadering tot de aarde. Dit samenvallen van de meteorenregen, de nieuwe maan en de zichtbaarheid van twee kometen creëert een uitzonderlijke gelegenheid voor contemplatie. Komeet Lemmon, waarvan de terugkeer pas over meer dan duizend jaar wordt verwacht, zou bij afwezigheid van lichtvervuiling zelfs met het blote oog zichtbaar kunnen zijn.
Vanuit wetenschappelijk oogpunt dienen de Orioniden als een belangrijke bron van gegevens. De studie van deze meteoroïden stelt specialisten in staat om modellen voor de evolutie van komeetstof te verfijnen en de structuur van het spoor achtergelaten door de komeet van Halley nauwkeuriger in te schatten. Halley passeerde voor het laatst dicht bij de aarde in 1986, en de volgende terugkeer wordt verwacht in 2061. De systematische studie van deze stroom begon al in de 19e eeuw, en het verband met de komeet van Halley werd in 1864 vastgesteld door de Italiaanse astronoom Giovanni Schiaparelli.
Voor een succesvolle waarneming moeten amateurastronomen een zo donker mogelijke locatie kiezen, ver weg van de lichtvervuiling van grote steden. Het wordt aangeraden om minstens dertig minuten in het donker door te brengen, zodat de ogen volledig kunnen wennen aan de nachtelijke omstandigheden. Experts adviseren om niet direct naar de radiant te kijken, maar naar een gebied van de hemel op 45 tot 90 graden daarvandaan; dit zorgt ervoor dat de meteoren langer lijken. Voor fotografische vastlegging is een handmatige digitale camera met een groothoeklens en lange belichtingstijden aan te bevelen. Zorg daarnaast voor warme kleding en een comfortabele stoel. Een zaklamp met rood licht is essentieel om het nachtzicht te behouden.