De aandacht van de wereldwijde wetenschappelijke gemeenschap is opnieuw gericht op object 3I/ATLAS. Dit is het derde bevestigde interstellaire lichaam dat ons zonnestelsel heeft bezocht, na Oumuamua in 2017 en komeet 2I/Borisov in 2019. De ontdekking van dergelijke objecten is zeldzaam en cruciaal voor ons begrip van de galactische dynamiek. Het object werd op 1 juli 2025 ontdekt door het ATLAS-telescoopsysteem en heeft sindsdien geleid tot verhitte discussies over de ware aard ervan, waarbij de traditionele astrofysica op de proef wordt gesteld.
Professor Avi Loeb van de Harvard Universiteit, voorheen hoofd van de afdeling astronomie, is een prominente stem in dit debat. Hij blijft vasthouden aan de noodzaak om de hypothese van een technologische, in plaats van een louter natuurlijke, oorsprong van 3I/ATLAS serieus te onderzoeken. Deze controversiële positie wordt ondersteund door een reeks ongebruikelijke kenmerken die het object vertoont. 3I/ATLAS heeft tot nu toe acht cruciale afwijkingen gedemonstreerd. Hiertoe behoren een onverklaarbare interne gloed en de afgifte van energie die, omgerekend, overeenkomt met de capaciteit van tien kerncentrales. Bovendien is de baan van het object, zo stelt Loeb, statistisch gezien ongelooflijk nauwkeurig en doelgericht, met inbegrip van nauwe naderingen tot zowel Mars als Jupiter. Dit patroon wijkt sterk af van wat men zou verwachten van een passief, natuurlijk object dat willekeurig door de ruimte zwerft.
De waarnemingen werden nog complexer nadat het object op 29 oktober 2025 zijn perihelium passeerde – het punt waarop het de zon het dichtst naderde op een afstand van 1,36 AE (Astronomische Eenheden). In tegenstelling tot de verwachtingen voor een typische komeet of asteroïde, week 3I/ATLAS niet direct uit naar de diepe ruimte. Astronomen Qicheng Zhang en Carl Batthams legden tijdens deze fase cruciale data vast. Zij registreerden een plotselinge, significante toename in helderheid en, nog opmerkelijker, een verschuiving van de straling van het rode naar het blauwe deel van het spectrum.
Loeb beschouwt deze spectrale verandering als de negende anomalie, wat volgens hem sterk zou kunnen wijzen op de inschakeling van een aandrijfsysteem of een andere kunstmatige lichtbron. Naast de spectrale verschuiving zijn er nog andere onregelmatigheden in de samenstelling en het gedrag van 3I/ATLAS opgemerkt. Er is bijvoorbeeld de aanwezigheid van een anti-staart die, tegen alle conventionele fysica in, naar de Zon wijst. Dit fenomeen is moeilijk te rijmen met de standaardmodellen voor kometen. Een andere chemische aanwijzing is de gedetecteerde uitstoot van nikkel zonder het gebruikelijke begeleidende ijzer, een combinatie die eerder zou wijzen op de aanwezigheid van industriële legeringen dan op natuurlijke kosmische materie.
Op basis van al deze data schat Loeb de kans dat 3I/ATLAS geen volledig natuurlijk object is op 30 tot 40 procent. Hij gaat zelfs verder met de speculatie dat het mogelijk een 'kosmische koerier' of zelfs een 'Trojaans paard' zou kunnen zijn dat zich voorbereidt op complexe manoeuvres in ons zonnestelsel. De geschatte leeftijd van deze mysterieuze bezoeker ligt boven de zeven miljard jaar, wat het object significant ouder maakt dan ons eigen zonnestelsel. Desondanks is een aanzienlijk deel van de wetenschappelijke gemeenschap, waaronder gerespecteerde figuren zoals de Russische wetenschapper Professor Sergei Yazev, van mening dat de verzamelde statistieken nog te schaars en indirect zijn voor zulke verregaande en radicale conclusies. De observatie van 3I/ATLAS, dat de Aarde gelukkig niet dichter dan 1,8 AE zal naderen, blijft een cruciale test. Het stelt het vermogen van de wetenschap op de proef om informatie te accepteren die de gevestigde orde van de kosmische wetten en ons huidige begrip van het universum uitdaagt.