In de wateren nabij Noosa, Queensland, is een bultrugwalvis en haar kalf succesvol bevrijd uit een haai-net. Dronebeelden legden het schrijnende tafereel vast, waarbij de moederwalvis verstrikt raakte en daarbij onbedoeld haar jong meesleepte in de netten.
Marien bioloog Dr. Olaf Meynecke, een vooraanstaand onderzoeker op het gebied van walvisverstriktkingen, merkt op dat dergelijke incidenten jaarlijks voorkomen. Hij benadrukt echter dat dit de eerste keer is dat vier walvissen tegelijkertijd in netten vastzaten. Volgens zijn onderzoek betreft het hierbij voornamelijk moeders met hun kalveren, wat de extreme kwetsbaarheid van de jongen en hun verhoogde risico op verdrinking onderstreept. Dr. Meynecke schat dat het werkelijke aantal verstriktkingen aan de oostkust van Australië, dat hij in 2024 op minimaal 45 bevestigde gevallen schatte, mogelijk wel 100 bedraagt, wat slechts het topje van de ijsberg zou zijn. Hij beschouwt dit als een ethisch vraagstuk, waarbij de voortdurende sleping van touw en drijvers uiteindelijk leidt tot uitputting en een langzame dood, wat hij omschrijft als 'waarschijnlijk de ergste manier van sterven voor elk zeezoogdier'.
Dit reddingsdrama werpt opnieuw licht op het voortdurende debat rondom haai-netten en hun nefaste impact op het zeeleven, met name tijdens de migratieperiodes. Milieuactivisten blijven aandringen op de verwijdering van deze netten gedurende de piekperiodes van de walvismigratie om verdere incidenten te voorkomen. In tegenstelling tot New South Wales, waar haai-netten tijdens de walvismigratie worden verwijderd, blijven de netten in Queensland het hele jaar door geplaatst, wat leidt tot aanzienlijke verwikkelingen van zeeleven.
Sinds 2001 zijn er meer dan 103 walvissen officieel geregistreerd die vastzaten in de haai-netten van Queensland, naast talloze andere zeeorganismen zoals dolfijnen, schildpadden en roggen. Het Queensland Shark Control Program vangt jaarlijks duizenden dieren, waarvan een aanzienlijk deel, meer dan 980 in 2024, bezwijkt aan verdrinking of ernstige verwondingen. Wetenschappers pleiten voor een gecoördineerde aanpak om deze verwikkelingen te stoppen en benadrukken de noodzaak van beter beheer van visgerei in Australië. De situatie onderstreept de noodzaak van een verschuiving naar meer duurzame en diervriendelijke methoden voor haaienpreventie. Onderzoek naar alternatieve technologieën, zoals haai-barrières, wordt onderzocht, maar de implementatie ervan verloopt traag.
De impact van menselijke activiteiten op walvispopulaties is een wereldwijd probleem, zoals Dr. Meynecke's onderzoek in Mexico ook aantoont, waar hij tekenen zag van toenemende impact op de soort, waaronder een verstrikt geraakte walvis in visgerei. Deze gebeurtenissen nodigen uit tot een diepere reflectie op onze relatie met de oceaan en de wezens die erin leven, en hoe onze keuzes de natuurlijke harmonie kunnen verstoren of juist kunnen herstellen.