De Imago Mundi, een Babylonisch kleitablet dat dateert uit de 6e eeuw voor Christus, biedt een zeldzame blik op het oude Mesopotamische wereldbeeld. Dit artefact, dat wordt beschouwd als de oudste bekende afbeelding van de toenmalige wereld, werd in 1882 opgegraven in Abu Habba, het huidige Sippar in Zuid-Irak, en bevindt zich sindsdien in het British Museum. Het schijfvormige ontwerp plaatst Mesopotamië centraal, omgeven door een dubbele ring die de symbolische 'Bittere Rivier' voorstelt, de grens van het gekende domein.
De spijkerschriftinscripties op het tablet zijn meer dan louter geografisch; het fungeert als een kosmogram dat de mythische orde en de machtsstructuur van de Babylonische realiteit vastlegt. Cruciaal is de integratie van de Babylonische versie van het zondvloedverhaal, waarin de held Utnapishtim de centrale figuur is. Volgens de tekst strandde zijn ark op een berg voorbij de Bittere Rivier. Dr. Irving Finkel, expert in spijkerschrift aan het British Museum, benadrukt dat het diagram de totaliteit van de bekende wereld omvat, inclusief de gebieden waar men leefde en stierf.
De nauwe aansluiting van dit overstromingsverhaal bij de latere Bijbelse versie suggereert een gedeelde culturele herinnering aan de kwetsbaarheid van de mensheid. De kaart is verder verrijkt met elementen van de Babylonische theologie, waaronder verwijzingen naar de scheppergod Marduk en mythische wezens zoals de schorpioenmens en de leeuwenkopige vogel Anzu. De ontcijfering van de tekst duidt er zelfs op dat een van de vier driehoeken op de kaart de locatie van de ark zou kunnen aanduiden, mogelijk Urartu, de Assyrische tegenhanger van het Bijbelse Ararat.
De achterzijde van het tablet bevat astronomische notities en beschrijvingen van acht buitenste regio's, de 'nagu', die mogelijk dienden als theologische verklaring voor de grenzen van hun perceptie. Dit artefact, met afmetingen van ongeveer 12,2 cm hoog bij 8,2 cm breed, belichaamt de Babylonische poging om hun plaats in het universum te definiëren door de lens van hun spirituele en mythologische kader, vastgelegd rond de 7e eeuw v.Chr.