Recente opgravingen nabij het zuidoostelijke deel van de Dode Zee hebben in 2025 overtuigend materiaal opgeleverd dat de mythische 'zondesteden' – Sodom, Gomorra, Adma, Zeboim en Zoar – koppelt aan concrete historische locaties. Deze bevindingen worden beschouwd als een belangrijke mijlpaal in de archeologie van het Heilige Land, omdat ze de historische geloofwaardigheid van het Bijbelse verslag versterken.
Bab edh-Dhra wordt algemeen gezien als de meest waarschijnlijke kandidaat voor de stad Sodom. Dit centrum uit de Vroege Bronstijd beschikte over indrukwekkende verdedigingswerken, waaronder een muur van bijna 23 inch dik, een verzameling woningen en een aanzienlijk heiligdom. De nabijgelegen begraafplaats op Bab edh-Dhra toonde verkoolde resten van daken en funderingen, wat wijst op een vernietiging door een allesomvattende brand, een beeld dat sterk overeenkomt met de beschrijving in Genesis 19. Hoewel Bab edh-Dhra een geschiedenis van meer dan 1.000 jaar bewoning kende, werd de stad rond de Early Bronze III-periode verlaten, mogelijk rond 2350 v.Chr. volgens sommige dateringen.
Op korte afstand ten zuiden van Bab edh-Dhra ligt Numera, door onderzoekers aangewezen als de mogelijke locatie van Gomorra. Ook Numera vertoont sporen van bewoning uit de Vroege Bronstijd en ruïnes die door vuur zijn getroffen. Een onthullend detail was de ontdekking van menselijke resten onder een ingestorte toren, wat wijst op een plotselinge, catastrofale gebeurtenis, in lijn met de verhalen over een oordeel. Numera, gelegen op 280 tot 290 meter onder zeeniveau, lag mogelijk lager dan Bab edh-Dhra en had een kortere bestaansperiode, soms geschat op minder dan 100 jaar.
Voor de steden Adma en Zeboim worden de locaties Fifa en Khanazir voorgesteld. Ook deze locaties vertonen patronen van brandvernietiging en daaropvolgende ontruiming, hoewel definitieve bevestiging nog verder onderzoek vereist. De geografische ordening van deze sites langs een noord-zuidlijn in de buurt van oude waterlopen ondersteunt de Bijbelse typering van de 'steden van de vlakte'. Zoar, gelegen nabij het huidige Safi, vormt een uitzondering; het is de enige van de vijf steden die niet door een dergelijke catastrofe werd getroffen, met ononderbroken bewoning die zich uitstrekte van de Bronstijd tot ver in de Byzantijnse periode. Opgravingen hier brachten kerken, grafstenen en Nabatese overblijfselen aan het licht, inclusief een grot die in verband wordt gebracht met de profeet Lot.
Deze archeologische ontdekkingen nodigen uit tot reflectie over hoe gebeurtenissen uit het verleden zich manifesteren als patronen in het heden. De vaststelling van deze oude structuren en hun lot dient als een krachtige herinnering aan de cycli van ontstaan en transformatie die de menselijke ervaring kenmerken. Het biedt een kans om de verbinding tussen de geschreven overlevering en de tastbare aarde te overdenken, en te zien hoe elk vorig moment een bouwsteen is voor het huidige inzicht.