Maya's Voorspelden Zonsverduisteringen Nauwkeurig met 260-Dagen Rituele Kalender, Studie Toont Aan

Een recente analyse van de Dresden Codex, een essentieel hiërogliefenmanuscript uit de Postklassieke periode van de Maya-beschaving (circa 1100–1521 n.Chr.), heeft de ongekende astronomische bekwaamheid van dit oude volk blootgelegd. Onderzoekers John Justeson van de Universiteit van Albany en Justin Lowry van SUNY Plattsburgh ontcijferden de eclipsentabel in de codex en bevestigden dat de Maya's hun 260-daagse rituele kalender, de Tzolk'in, gebruikten om hemelse verschijnselen met grote nauwkeurigheid te voorspellen. Deze bevindingen werden gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances op 22 oktober 2025.

De Tzolk'in-kalender was de spil van de Maya-samenleving en regelde dagelijkse en ceremoniële verplichtingen via een cyclus van 260 unieke dagen, gevormd door de combinatie van 13 getallen en 20 dagtekens. Hoewel de Maya's ook de 365-daagse Haab-kalender voor burgerlijke zaken hanteerden, diende de Tzolk'in als de religieuze en voorspellende gids. De geleerden identificeerden een wiskundige resonantie waarbij 405 maancycli, elk ongeveer 29,530589 dagen lang, precies samen vielen met 46 volledige omwentelingen van de 260-daagse Tzolk'in. Deze harmonie was cruciaal voor het herkennen van de terugkerende patronen die nodig zijn voor het voorspellen van zonsverduisteringen.

Tijdens hun onderzoek analyseerden Justeson en Lowry 145 zonsverduisteringen die zichtbaar waren in het Maya-gebied tussen 350 en 1150 n.Chr. De studie wees uit dat de eclipsentabel oorspronkelijk was ontworpen voor het registreren van maancycli, maar later werd aangepast voor zonsverduisteringen. Deze aanpassing vereiste een verfijnde correctie om de kleine verschillen tussen de lunare en solare cycli op te vangen, waardoor de precisie over eeuwen behouden bleef. De Maya's bereikten deze nauwkeurigheid door overlappende cycli te gebruiken, waarbij ze hun tabellen resetten op intervallen van 223 of 358 maancycli, wat overeenkomt met de hedendaagse saros- en inex-eclipsencycli.

Door een verhouding van vier 358-maand-resets voor elke 223-maand-reset aan te houden, konden de Maya-astronomen elke zonsverduistering die in hun regio zichtbaar was, anticiperen. Dit onderzoek onthult een diep inzicht in het vermogen van de Maya's om hemelse ritmes te doorgronden en verschillende kalendersystemen te integreren. De Dresden Codex, een van de weinige bewaarde pre-Columbiaanse boeken, bewaart de culminatie van eeuwen aan waarnemingen door Maya-dagwachters en geleerden. Het feit dat deze methode, zonder telescopen of metalen gereedschappen, een dergelijke intellectuele diepgang toont, benadrukt de verwevenheid van de Tzolk'in met hun maatschappelijke en religieuze activiteiten.