Fossielen van Alamosaurus in New Mexico tonen aan: Dinosauriërs floreerden vlak voor de asteroïde-inslag

De recente, opmerkelijke paleontologische vondsten in het Naashoibito Member van het San Juan Basin in het noordwesten van New Mexico werpen een nieuw licht op de laatste fase van de niet-aviaire dinosauriërs. Deze opgegraven overblijfselen schetsen het beeld van een complex, bloeiend ecosysteem dat bestond vlak voor de catastrofale massa-extinctie 66 miljoen jaar geleden. Deze ontdekking spreekt oudere theorieën tegen die suggereerden dat de dinosauriërpopulaties al wijdverbreid aan het afnemen waren vóór de inslag van het hemellichaam.

Terwijl het noorden van Noord-Amerika, vertegenwoordigd door formaties zoals de Hell Creek Formation, soorten huisvestte zoals de gehoornde Triceratops en de eendenbekdinosaurus Edmontosaurus, leverde de vindplaats in het zuiden van New Mexico bewijs van de kolossale Alamosaurus. Deze sauropode behoort tot de grootste wezens die ooit op aarde hebben rondgelopen, met schattingen die wijzen op lengtes van bijna 30 meter (100 voet) en een massa van meer dan 30 ton. De aanwezigheid van zo'n enorme, bloeiende herbivoor in de zuidelijke territoria, tot op de momenten vlak voor de Chicxulub-inslag, wijst op een robuuste regionale vitaliteit. Dit staat haaks op elk idee van continentale malaise in die periode.

Dr. Andrew Flynn, universitair docent aan de New Mexico State University en de hoofdauteur van de studie, benadrukte dat de verzamelde gegevens krachtig aantonen dat deze majestueuze wezens actief floreerden op de zuidelijke breedtegraden van Noord-Amerika, net voordat de extinctie plaatsvond. Het onderzoeksteam heeft geavanceerde chronologische technieken toegepast, waaronder magnetische polariteitsstratigrafie en radiometrische datering, om de ouderdom van de fossielen nauwkeurig vast te stellen. Hun analyse beperkte het bewijsmateriaal tot een zeer nauw venster van 380.000 jaar, direct voorafgaand aan de Krijt-Paleogeengrens (end-Cretaceous boundary).

Dit nauwgezette dateringswerk, gedetailleerd in de studie getiteld "Late-surviving New Mexican dinosaurs illuminate high end-Cretaceous diversity and provinciality," werd gepubliceerd in het tijdschrift Science op 23 oktober 2025. Het onderzoek onderstreept dat het dinosauriërrijk niet monolithisch was, maar regionale fauna's kende, elk met een eigen traject vóór de wereldwijde reset. Het bestuderen van deze zuidelijke ecosystemen onthult een rijker, veerkrachtiger levenspatroon dan eerder werd aangenomen voor die laatste tijdsspanne. De conclusie verschuift het narratief van een langzame teloorgang naar een plotselinge, dramatische stopzetting, veroorzaakt door overweldigende externe krachten.