Een baanbrekende internationale studie, gepubliceerd in de *Proceedings of the National Academy of Sciences*, heeft significante verschillen aangetoond in de manier waarop hondachtigen en katachtigen zich door hun leefgebieden bewegen. Onderzoekers hebben ontdekt dat hondachtigen, zoals wolven en vossen, de neiging hebben om voorspelbare routes te volgen, terwijl katachtigen, zoals poema's en luipaarden, zich op een meer verspreide en minder voorspelbare manier voortbewegen. Deze gedragsverschillen zijn diep geworteld in hun evolutionaire geschiedenis, die meer dan 45 miljoen jaar teruggaat, en worden beïnvloed door hun uiteenlopende diëten, jachtstrategieën en sociale structuren. Hondachtigen zijn vaak omnivoor en jagen in groepen, wat hun neiging tot het volgen van routes verklaart, terwijl solitaire carnivore katachtigen andere tactieken hanteren.
De studie, die gegevens van meer dan 1.200 dieren uit 34 soorten en zes continenten analyseerde met behulp van natuurkundige modellen, onthult dat hondachtigen gemiddeld 15 tot 33 procent meer 'routeways' (herhaaldelijk gebruikte paden) vertonen dan katachtigen, zelfs wanneer ze in dezelfde gebieden leven. Deze voorspelbare routes van hondachtigen maken hen kwetsbaarder voor door de mens veroorzaakte barrières zoals wegen, maar bieden ook kansen voor natuurbescherming door de aanleg van wildcorridors en ecopassages. Aan de andere kant stellen de wijdverspreide en minder voorspelbare bewegingen van katachtigen unieke uitdagingen voor beschermingsinspanningen, hoewel dit gedrag hen ook kan helpen efficiënter te jagen.
Deze bevindingen hebben aanzienlijke implicaties voor natuurbescherming en ecologisch beheer. Het begrijpen van deze bewegingspatronen is essentieel voor het plannen van effectieve beschermingsmaatregelen en het beheren van mens-dierconflicten. De voorspelbare routes van hondachtigen kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt om gerichte beschermingszones te creëren, terwijl de meer verspreide bewegingen van katachtigen een bredere aanpak vereisen. Bovendien kan het inzicht in deze bewegingspatronen ook bijdragen aan de ontwikkeling van biomimetisch ontwerp in robotica en kunstmatige intelligentie, door te leren hoe dieren complexe netwerken onthouden en gebruiken.
De interdisciplinaire aanpak van het onderzoek, waarbij ecologie wordt gecombineerd met natuurkundige principes, heeft patronen aan het licht gebracht die van toepassing zijn op verschillende soorten, continenten en miljoenen jaren van evolutie. De studie benadrukt dat het gedrag van dieren niet willekeurig is, maar een strategie die gevormd is door miljoenen jaren van evolutie, met diepe evolutionaire verschillen in hoe deze soorten navigeren en hun weg vinden.