Cenevre'de devam eden Birleşmiş Milletler müzakerelerinde Amerika Birleşik Devletleri, küresel plastik üretimini sınırlamayı amaçlayan bir anlaşmaya karşı çıktığını net bir şekilde belirtti. Bu tutum, 100'den fazla ülkenin desteklediği önlemlerle çelişiyor ve anlaşmanın geleceği hakkında endişelere yol açıyor.
ABD delegasyonu, plastik üretimini sınırlayan "yukarı akış" çözümleri yerine, geri dönüşüm ve ürün tasarımı gibi "aşağı akış" çözümlerine odaklanmayı tercih ediyor. Bu yaklaşım, büyük petrokimya üreticilerinin çıkarlarıyla örtüşürken, çevresel savunucular ABD'nin bu tavrının, plastik kirliliğinin kökenlerine inme konusunda anlaşmanın etkinliğini zayıflatabileceği görüşünde. Avrupa Birliği ve ada ülkeleri ise daha kapsamlı adımlar atılması yönünde ısrar ediyor.
Mevcut tahminlere göre, küresel plastik üretiminin 2060 yılına kadar üçe katlanarak çevreye, insan sağlığına ve iklim değişikliğine zarar vermeye devam edeceği öngörülüyor. OECD verilerine göre, mevcut politikalarla bu artışın önüne geçilemezse, çevreye sızan plastik miktarı iki katına çıkabilir. Bu durum, anlaşmanın aciliyetini ve önemini bir kez daha ortaya koyuyor.
ABD'nin bu konudaki duruşu, küresel petrokimya endüstrisinin pozisyonlarıyla büyük ölçüde uyumlu. Endüstri grupları ve petrol üreten ülkeler, üretim kısıtlamaları yerine geri dönüşüm ve ürün tasarımı gibi alanlara odaklanılmasını savunuyor. Bu durum, anlaşmanın kapsamı ve bağlayıcılığı konusunda ülkeler arasında derin görüş ayrılıklarına neden oluyor.
Buna karşılık, Avrupa Birliği ve diğer birçok ülke, tek kullanımlık plastiklerin ve zararlı kimyasalların yasaklanması ve aşamalı olarak kaldırılması gibi daha sıkı önlemleri destekliyor. Bu ülkeler, plastik üretimini sürdürülebilir seviyelere indirmeyi ve döngüsel ekonomiye geçişi hızlandırmayı hedefliyor. Bu küresel çabanın, plastik kirliliğiyle mücadelede önemli bir dönüm noktası olması bekleniyor, ancak ABD'nin muhalefeti bu süreci karmaşık hale getiriyor.