Astronomi tarihinde ilk kez, uzaktaki OJ 287 kuasarının merkezinde yörüngede dönen iki süper kütleli kara deliğin kütleçekim dansını yakalayan doğrudan bir radyo görüntüsü elde edildi. Gezegenimizden yaklaşık beş milyar ışık yılı uzaklıkta bulunan bu olağanüstü olay, on yıllardır varlığına dair ipuçları veren teorik ikili sistem modellerinin somut bir kanıtı haline geldi. Saygın bilim dergisi The Astrophysical Journal'da yayımlanan bu çığır açan keşif, varsayımsal modellerden elle tutulur görsel kanıtlara geçişin habercisidir.
OJ 287 kuasarı, amatör teleskoplarla bile gözlemlenebilecek kadar parlaklığıyla bilinir, ancak uzun süredir 12 yıllık parlaklık değişim döngüsü nedeniyle bir sır perdesi altındaydı. 19. yüzyıldan beri takip edilen bu periyodiklik, bilim insanlarını, baskın olanın etrafında dönen daha küçük kütleli ikinci bir kara deliğin varlığına yönlendiren anahtar ipucu oldu. İlk kez 1980'lerde ortaya atılan ikili sistem hipotezi, Rus uzay radyo teleskobu “RadioAstron”un “Spektr-R” uydusu üzerindeki ortak çabaları sayesinde görsel bir gerçekliğe dönüştü.
Optik teleskopların yeteneklerini yaklaşık 100.000 kat aşan benzersiz bir çözünürlükle elde edilen görüntü, sadece nesnelerin kendilerini değil, aynı zamanda dinamiklerini de ortaya çıkardı. Sistemdeki ana, daha büyük bileşenin kütlesinin yaklaşık 18 milyar Güneş kütlesi olduğu tahmin edilmektedir. Buna karşın, önemli ölçüde daha küçük olan eşlikçinin kütlesi ise yaklaşık 150 milyon Güneş kütlesidir. Kara deliklerin kendileri görünmez olsa da, varlıkları güçlü radyo yayan jetler (püskürtmeler) aracılığıyla kendini belli eder.
Özellikle küçük kara delikten çıkan jet ilgi çekicidir: Bu jet, daha büyük ortağının etrafındaki yörünge hareketinin doğrudan bir sonucu olarak, adeta “sallanan bir kuyruk” gibi bükülmüş görünmektedir. Turku Üniversitesi'nden Mauri Valtonen gibi araştırmacılar için bu etki, sadece bir çiftin varlığını doğrulamakla kalmayıp, aynı zamanda sistemin dinamik modelini de hassaslaştırmalarına olanak tanır. Dahası, “RadioAstron”un 2014 yılına ait eski verilerinin analizi, daha küçük deliğin sinyalini tespit etmeyi mümkün kıldı; bu, Ay yüzeyindeki bir madeni parayı görmeye çalışmakla kıyaslanabilecek zorlukta bir başarıdır. Bu başarı, bu tür devlerin birleşmelerinin büyümenin anahtar süreci olduğu galaktik çekirdeklerin evrimini anlamada yeni bir sayfa açmaktadır. Bilim insanları, yörünge hareketinin 2030'lu yıllarda küçük deliğin jetini tekrar görüş hattına getirmesini ve bu anıtsal kozmik etkileşimi incelemek için yeni fırsatlar sunmasını bekliyorlar.