Mozambik'ten Kızıldeniz'e kadar yaklaşık 6.400 kilometrelik bir alanı kaplayan Doğu Afrika Yarma Sistemi (EARS), Afrika kıtasının ayrılma sürecinin aktif bir göstergesi olarak dikkat çekmektedir. Bu devasa jeolojik yapı, Afrika kıtasını oluşturan iki büyük tektonik levha olan Nubya ve Somali levhalarının yavaşça birbirinden uzaklaştığı bir sınır hattını temsil etmektedir. Bu ayrılma, Dünya'nın dinamik yapısının en çarpıcı örneklerinden birini gözler önüne sermektedir. Bilimsel gözlemler, milyonlarca yıldır süren bu yarılma sürecinin son zamanlarda hız kazandığına işaret etmektedir.
Yeni araştırmalar, bu jeolojik dönüşümün beklenenden çok daha erken bir zamanda, tahminen önümüzdeki 1 ila 5 milyon yıl içinde yeni bir okyanusun oluşumuna yol açabileceğini öne sürmektedir. Bu zaman çizelgesi, gezegenimizin sürekli bir değişim içinde olduğunun ve mevcut durumun kalıcı olmadığının güçlü bir hatırlatıcısı olarak değerlendirilmektedir. Kıtasal parçalanmanın kanıtları bölgede giderek daha belirgin hale gelmektedir. Yolların eğrildiği ve yeni sıcak su kaynaklarının ortaya çıktığı gözlemlenirken, GPS verileri arazinin sürekli olarak gerildiğini doğrulamaktadır.
Yarma bölgesi, sık sık depremler, volkanik faaliyetler ve yer kabuğunda yeni yarıkların açılmasıyla karakterize edilmektedir. Bu hareketlilik, her anın, gezegenin derinliklerindeki büyük enerjilerin bir yansıması olduğunu göstermektedir. Özellikle Somali, Nubya ve Arap levhalarının kesiştiği son derece aktif bir bölge olan Afar üçgeni, önemli jeolojik olaylara sahne olmuştur. 2005 yılında meydana gelen bir dizi deprem, genişliği ve derinliği artmaya devam eden 60 kilometrelik bir fay hattı oluşturmuştur. Bu tür olaylar, Dünya'nın kendini yeniden yapılandırma mekanizmasının işleyişini anlamak için eşsiz bir pencere açmaktadır.
Jeolojik zaman ölçeklerinde okyanus oluşumu uzun bir süreç olsa da, mevcut tektonik aktivite hızı, bu dönüşümün her aşamasının, yaşamın sürekliliği ve uyumu hakkında derin bilgiler içerdiğini göstermektedir. Afrika kıtasının bu devam eden değişimi, gezegenimizin temel dinamik süreçlerine dair değerli ipuçları sağlamaktadır. Kızıldeniz'in yılda yaklaşık 2 ila 5 santimetre hızla genişlediği ve bu oranın Pasifik'teki bazı bölgelerle karşılaştırılabilir olduğu bilinmektedir. Ayrıca, bu yarma hattının, Dünya'nın manto derinliklerinden gelen sıcak materyalin yüzeye çıktığı bir mantonun yükselme alanı olduğu ve bu durumun volkanizmayı tetiklediği ve tektonik plakaları aşağıdan iterek hızlandırılmış ayrılmaya neden olduğu tespit edilmiştir. Bu sürekli değişim, yaşamın kendisinin de sürekli bir akış ve dönüşüm hali olduğunu yansıtmaktadır.