Antarktika sularında son 20 yılı aşkın bir süredir gözlemlenen gizemli parlaklık, bilim insanlarının yoğun ilgisini çekiyor. Yapılan araştırmalar, bu ışık oyunlarının kaynağının mikroskobik deniz canlıları olan diyatomlar ve kokolitoforlar olduğunu ortaya koyuyor. Uydu görüntüleri, daha önce yalnızca daha kuzeydeki 'Büyük Kalsit Kuşağı' ile ilişkilendirilen bu parlak alanların aslında Antarktika'nın güney enlemlerine kadar ulaştığını gösteriyor.
Bilim insanları, R/V Roger Revelle araştırma gemisiyle 60. paralelin güneyine inerek su rengi, yansıtıcılık ve biyolojik topluluklar üzerine kapsamlı ölçümler gerçekleştirdi. Bu keşif gezisi, özellikle cam benzeri silika kabuklara sahip olan diyatomların, gözlemlenen bu luminesansın ana nedenlerinden biri olduğunu doğruladı. Diyatomlar, fotosentez yoluyla beslenen ve okyanus ekosistemlerinde önemli bir rol oynayan tek hücreli alglerdir. Araştırmacılar ayrıca, soğuk Antarktika sularında kokolitoforların da yaşayabildiğine dair kanıtlar buldu. Bu organizmaların, besin döngülerine katkıda bulunarak 'tohum popülasyonları' olarak işlev görmesi muhtemeldir. Kokolitoforlar, kalsiyum karbonattan oluşan plakacıklarla kaplıdır ve bu plakacıklar, ışığı yansıtarak denizde parlaklığa neden olabilir.
Bu bulgular, Antarktika bölgesinin küresel bir karbon deposu olması ve iklim değişikliğinin etkilerinin giderek daha fazla hissedildiği bir bölge olması açısından büyük önem taşıyor. Antarktika'daki iklim değişikliğinin etkileri, kıtanın yeşillenmesiyle de kendini gösteriyor; bazı araştırmalar, Antarktika Yarımadası'ndaki bitki örtüsünün son 40 yılda on kattan fazla arttığını ortaya koyuyor. Bu durum, küresel sıcaklık artışlarının kutup bölgelerindeki hassas ekosistemleri nasıl hızla dönüştürdüğünün bir göstergesidir.
Artan sıcaklıklar, sadece bitki örtüsünün yayılmasına değil, aynı zamanda buzulların erimesine ve deniz seviyesinin yükselmesine de neden oluyor. Antarktika'yı çevreleyen Antarktik Kutup Çevresi Akıntısı (ACC), kıtanın donmuş halde kalmasına yardımcı olan önemli bir okyanus akıntısıdır. Ancak son araştırmalar, Antarktika'daki buzların erimesinin, Dünya'nın en güçlü okyanus akıntısı olan ACC'nin hızını yavaşlattığını gösteriyor. Bu yavaşlamanın, küresel ısınmanın hızlanması gibi ciddi sonuçları olabileceği belirtiliyor. Ayrıca, akıntıdaki yavaşlama, çeşitli canlı türlerinin Antarktika kıtasına ulaşma olasılığını artırarak besin ağları üzerinde etkiler yaratabilir.
Bu gelişmeler, Antarktika'nın sadece buz ve soğuktan ibaret olmadığını, aynı zamanda canlılığın ve karmaşık ekosistemlerin bulunduğu, iklim değişikliğinin etkilerini en net şekilde gözlemleyebileceğimiz bir laboratuvar olduğunu gösteriyor. Diyatomlar ve kokolitoforlar gibi mikroskobik organizmaların okyanuslardaki parıltısı, bu hassas dengenin bir yansıması olarak karşımıza çıkıyor.