Kaliforniya Deniz Aslanlarının Çelişkili Kaderi: Ekolojik Farklılaşma ve Zehirli Tehdit

Amerika Birleşik Devletleri'nin Pasifik kıyılarında yaşayan Kaliforniya deniz aslanı popülasyonları, sayısal dinamiklerinde keskin bir ayrışma sergilemektedir. Bu durum, çevredeki ince değişimlerin deniz memelileri üzerindeki etkisini açıkça gözler önüne sermektedir. Channel Adaları bölgesinde ikamet eden grup rekor seviyelere ulaşarak bir yükseliş yaşarken, Kaliforniya Körfezi'ndeki akranları ciddi zorluklarla mücadele etmeye devam etmektedir. Deniz aslanlarının kaderindeki bu ikilem, genel popülasyon göstergelerinin ötesine geçen derinlemesine bir ekolojik analizin gerekliliğini vurgulamaktadır.

Yapılan araştırmalar, popülasyonların refah düzeylerindeki bu bariz farklılığa rağmen, her iki grubun beslenme rejimlerinin enerji değerinin neredeyse aynı olduğunu ortaya koymaktadır. Channel Adaları yakınlarındaki deniz aslanları, karşılaştırılabilir düzeyde, yaklaşık olarak 5,4 kJ/g enerji yoğunluğuna sahip besinler tüketmektedir. Bu bulgu, durumu yalnızca beslenme kalitesiyle açıklayan basit yorumları şüpheli hale getirmekte ve çevresel farklılaşmanın (heterojenliğin), ayrışan eğilimlerin oluşmasında daha önemli bir rol oynadığına işaret etmektedir. Araştırmacılar, her bir grubun, yerel koşulların başarıyı veya düşüşü belirlediği kendine özgü ekolojik nişinde var olduğunu belirtmektedir.

İklim değişikliğinin etkileriyle şiddetlenen ciddi faktörlerden biri, domoik asit gibi nörotoksinler üreten Zararlı Alg Çiçeklenmelerinin (HAB'ler) sıklığının artmasıdır. Bu toksin, sardalya ve hamsi gibi küçük balıklarda birikmekte ve deniz aslanları tarafından tüketildiğinde beyne zarar vererek nöbetlere, hafıza kaybına ve ağır vakalarda ölüme yol açmaktadır. Daha önce yıllık bir olay olmayan domoik asit salgınları, artık daha sık görülerek kalıcı bir tehdit oluşturmaktadır. Örneğin, 2023 yılında Deniz Memelileri Merkezi (Marine Mammal Center), domoik asit zehirlenmesi belirtileri gösteren 651 bireye müdahale etmiştir; bu sayı önceki yılların rakamlarını önemli ölçüde aşmaktadır. Bu güçlü nörotoksin, hem akut zehirlenme durumlarını hem de epilepsi dahil olmak üzere kronik nörolojik bozuklukları tetikleyebilme potansiyeline sahiptir.

Kaliforniya Körfezi'ndeki popülasyon eğilimleri incelendiğinde, 1980'lerin sonlarında başlayan çok yıllık ısınmanın, trend değişkenliğinin %92'sini açıkladığı görülmektedir. Bu çevresel değişim, 1991 ile 2019 yılları arasında popülasyonda %65'lik bir azalmaya yol açmıştır. Channel Adaları bölgesindeki popülasyon ise 1980'lerden bu yana yıllık birkaç puan artış göstererek 2008 yılında taşıma kapasitesine ulaşmıştır. Buna karşın, Meksika'daki kolonilerin çoğu tam tersi bir düşüş tablosu sergilemiştir. Bu veriler, sürdürülebilirliği sağlamak için spesifik yerel oşinografik koşullara uyarlanmış koruma stratejileri geliştirmenin hayati önem taşıdığını açıkça göstermektedir. Kaynak yönetiminin, Kaliforniya deniz aslanlarının tüm gruplarının genel canlılığını güçlendirmek amacıyla bu bölgesel farklılıkları ve ekolojik baskıları dikkate alması gerekmektedir.