Orangutan Vokalizasyonları: Özyineleme Kanıtı, İnsan Dilinin Eşsizliğine Meydan Okuyor

Bilim insanları, vahşi orangutanların katmanlı bir karmaşıklığa sahip vokalizasyonlar kullandığını keşfettiler; bu iletişim yöntemi daha önce yalnızca insanlara özgü kabul ediliyordu. Bu bulgu, bu tür bir iletişim için daha eski bir evrimsel köken olduğunu gösteriyor. Araştırma, orangutan ve insan iletişim yöntemleri arasındaki paralellikleri vurguluyor.

Benzerlik, 'Özyineleme' kavramıyla örneklendirilir; örneğin 'Bu, kediyi kovalayan, fareyi öldüren, peyniri yiyen köpektir' cümlesi. Bu cümle, 'kediyi kovalayan' ve 'peyniri yiyen' gibi tekrarlanan fiil-isim öbekleri aracılığıyla katmanlı bir karmaşıklık gösterir. Özyineleme, anlaşılır düşünceler veya ifadeler oluşturmak için dil öğelerini gömmeyi içerir ve artan karmaşıklıkla sonsuz mesajlara izin verir.

Dişi Sumatra orangutanlarından gelen alarm çağrılarının analizi, üç düzeyde kendiliğinden gömülme ile ritmik bir yapı ortaya çıkardı. Bireysel sesler küçük kombinasyonlar halinde (birinci katman) birleşir, bunlar daha büyük nöbetler halinde (ikinci katman) gruplanır ve bu nöbetler, her biri düzenli bir ritme sahip daha da büyük seriler (üçüncü katman) oluşturur. Bu keşif, özyinelemenin yalnızca insana özgü olduğu fikrine meydan okuyor.

Orangutanlar ayrıca alarm çağrılarının ritmini, karşılaşılan yırtıcı türüne göre ayarladılar. Daha hızlı, daha acil çağrılar, kaplanlar gibi gerçek tehditleri işaret ederken, daha yavaş, daha az düzenli çağrılar daha az güvenilir tehlikelere işaret etti. Bu yapılandırılmış vokal özyineleme, dış ortam hakkında anlamlı bilgiler iletir.