Prezydent USA Donald Trump oświadczył 19 sierpnia 2025 roku, że amerykańskie wojska nie zostaną wysłane do obrony Ukrainy przed Rosją. Podkreślił, że odpowiedzialność za bezpieczeństwo Ukrainy spoczywa na krajach europejskich, które są gotowe wysłać swoje siły w celu zapewnienia porozumienia pokojowego.
Trump zadeklarował jednocześnie gotowość do zapewnienia wsparcia powietrznego dla Ukrainy jako elementu potencjalnego układu pokojowego z Rosją, kategorycznie wykluczając jednak rozmieszczenie amerykańskich wojsk lądowych. Biały Dom, poprzez rzeczniczkę Karoline Leavitt, potwierdził stanowisko prezydenta, zaznaczając, że „amerykańskie wojska nie znajdą się na ziemi” w ramach żadnej misji pokojowej. Deklaracje te nastąpiły po spotkaniach w Białym Domu, podczas których europejscy przywódcy i prezydent Ukrainy omawiali zakończenie rosyjskiej inwazji.
Trump zasugerował, że Ukraina musiałaby poczynić znaczące ustępstwa, w tym zrzec się roszczeń do Krymu i aspiracji do członkostwa w NATO, aby osiągnąć pokój. Stanowisko to spotkało się z odrzuceniem przez Kijów, który podkreśla potrzebę trwałych i sprawiedliwych gwarancji bezpieczeństwa, a nie porozumień opartych na zbywaniu terytorium.
Europa, choć z zadowoleniem przyjęła otwartość USA na gwarancje bezpieczeństwa, stoi przed własnymi wyzwaniami. Kraje takie jak Wielka Brytania i Francja zasygnalizowały gotowość do wysłania wojsk w ramach przyszłego porozumienia, tworząc potencjalną siłę „uspokajającą”. Niemcy jednak, ze względu na swoje obecne zaangażowanie w misję w Litwie i wyzwania rekrutacyjne, mogą mieć ograniczone możliwości w tym zakresie.
Rosja z kolei odrzuciła oświadczenia Trumpa, powtarzając swój sprzeciw wobec obecności wojsk europejskich na Ukrainie, co stanowi dla niej czerwoną linię w negocjacjach. Moskwa nie potwierdziła również jednoznacznie zgody na rozmowy pokojowe, sugerując potrzebę dalszego przygotowania takich spotkań.
Sytuacja ta podkreśla złożoność trwających negocjacji w sprawie rozwiązania konfliktu na Ukrainie. Wiele państw międzynarodowych prezentuje odmienne perspektywy dotyczące gwarancji bezpieczeństwa i warunków pokoju. Koncepcja „gwarancji bezpieczeństwa na wzór NATO”, ale poza strukturami Sojuszu, pojawia się jako potencjalne rozwiązanie, mające na celu obejście rosyjskiego sprzeciwu wobec rozszerzenia NATO. Ostateczne rozstrzygnięcie konfliktu pozostaje w rękach Ukrainy i Rosji, a droga do trwałego pokoju wymaga uwzględnienia wzajemnych interesów i gotowości do ustępstw, przy jednoczesnym poszanowaniu suwerenności i integralności terytorialnej.