Napięcie geopolityczne rośnie: Trump wyraża rozczarowanie Putinem, podczas gdy Chiny i Rosja pogłębiają sojusz

Prezydent USA Donald Trump wyraził w wywiadzie z 2 września 2025 roku swoje głębokie rozczarowanie prezydentem Rosji Władimirem Putinem w związku z przedłużającą się wojną na Ukrainie. Trump zapowiedział wdrożenie środków mających na celu zmniejszenie liczby ofiar śmiertelnych w konflikcie, podkreślając jednocześnie pewność siebie co do przewagi amerykańskich sił zbrojnych.

Po niedawnych rozmowach z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim, prezydentem Rosji Władimirem Putinem i przywódcami NATO, Trump zasugerował możliwość trójstronnego szczytu. Jednak bezpośrednie negocjacje między Zełenskim a Putinem pozostają w impasie. Stany Zjednoczone podtrzymują swoje niezachwiane zaangażowanie w bezpieczeństwo Ukrainy i ostrzegają przed dalszymi sankcjami wobec Rosji, jeśli postęp w kierunku pokoju będzie powolny.

Trump zasugerował, że negocjacje terytorialne, potencjalnie obejmujące wymianę ziem, mogą być konieczne do osiągnięcia rozwiązania, mimo silnych zastrzeżeń Ukrainy wobec formalnych ustępstw terytorialnych. Obecnie Ukraina sprzeciwia się formalnemu uznaniu jakichkolwiek ukraińskich terytoriów za rosyjskie, choć nieoficjalnie przyznaje, że może być zmuszona zaakceptować pewne faktyczne straty terytorialne.

Jednocześnie obserwuje się widoczne pogłębianie strategicznych i gospodarczych więzi między Chinami a Rosją. Prezydent Chin Xi Jinping przyjął prezydenta Putina, a także rozmawiał z premierem Indii Narendrą Modim, pomimo sprzeciwu USA wobec dalszych importów rosyjskiej ropy przez Indie. Ten rozwijający się sojusz, obejmujący pakt o wzajemnej obronie między Rosją a Koreą Północną z 2024 roku, a także podobne porozumienie między Chinami a Pjongjangiem, sygnalizuje formowanie się nowej osi geopolitycznej.

Rozwój ten podkreśla planowane przez prezydenta Xi Jinpinga znaczące spotkanie w Pekinie z prezydentem Rosji Władimirem Putinem i przywódcą Korei Północnej Kim Dzong Unem, które stanowi znaczącą zmianę geopolityczną, szczególnie w kontekście ich zaangażowania w konflikt na Ukrainie. Te pakty sugerują wyłanianie się koalicji, którą niektórzy analitycy określają mianem „Osi Przewrotu”, aktywnie kwestionującej obecny porządek międzynarodowy pod przewodnictwem USA.

Pogłębiające się relacje między Rosją a Chinami, charakteryzujące się zwiększonym handlem i współpracą wojskową, stanowią złożone wyzwanie dla globalnej stabilności. Chińskie wsparcie gospodarcze okazało się kluczowe dla Rosji w obliczu zachodnich sankcji, a handel dwustronny znacznie przyspieszył od 2022 roku. Partnerstwo to, opisywane jako porozumienie „bez ograniczeń” przed inwazją Rosji na Ukrainę w 2022 roku, zapewnia Rosji kluczowe wsparcie gospodarcze i wojskowe.

Od czerwca 2024 roku, kiedy to podpisano traktat o wzajemnej obronie między Rosją a Koreą Północną, nastąpiła formalizacja strategicznego partnerstwa, które wykracza poza wsparcie wojskowe, obejmując tajne sieci handlowe i współpracę technologiczną. Doniesienia o rozmieszczeniu przez Koreę Północną wojsk na Ukrainie oraz dostawach amunicji i pocisków balistycznych do Rosji zwiększyły ryzyko proliferacji, zwłaszcza w zakresie technologii satelitarnych i rakietowych podwójnego zastosowania.

Obecnie globalny krajobraz pozostaje dynamiczny, a wysiłki dyplomatyczne koncentrują się na rozwiązaniu konfliktu na Ukrainie i nawigowaniu w ewoluujących relacjach między Stanami Zjednoczonymi, Rosją i Chinami. Strategiczne powiązanie Pekinu i Moskwy, napędzane wspólnymi pretensjami wobec obecnego porządku międzynarodowego i wzajemnymi obawami dotyczącymi postrzeganych zagrożeń zewnętrznych, zwłaszcza ze strony Stanów Zjednoczonych, pogłębiło się w sferach wojskowej, gospodarczej i dyplomatycznej, stanowiąc znaczące wyzwanie dla polityki zagranicznej USA.

W 2025 roku sojusz Rosji, Chin i Korei Północnej, sformalizowany traktatem o wzajemnej obronie z 2024 roku, stworzył niestabilną oś, która przekształca globalną dynamikę władzy, szczególnie na rynkach kluczowych minerałów i w inwestycjach w sektorze obronnym. Ten trójstronny sojusz, oparty na współpracy wojskowej, unikaniu sankcji i przemycie zasobów, stwarza zarówno ryzyko strategiczne, jak i możliwości gospodarcze. Dla inwestorów, interakcja zmienności geopolitycznej i trendów sektorowych wymaga niuansowego podejścia.