Przywódcy polityczni z Irlandii Północnej, Szkocji i Walii wystosowali formalne apele do premiera Wielkiej Brytanii, Keira Starmera, wzywając go do nałożenia sankcji na Izrael w związku z trwającym kryzysem humanitarnym w Strefie Gazy. Ich żądania obejmują natychmiastowe przerwanie działań wojennych, wstrzymanie sprzedaży broni do Izraela oraz przeprowadzenie niezależnego śledztwa w sprawie domniemanych zbrodni wojennych. Podkreślono dramatyczną sytuację humanitarną, w tym znaczną liczbę ofiar cywilnych i przesiedleńców, z ponad 207 000 zabitych lub rannych Palestyńczyków, wśród których większość stanowią kobiety i dzieci, a także ponad 10 000 zaginionych.
We Francji Ministerstwo Europy i Spraw Zagranicznych wyraziło zaniepokojenie decyzją Izraela o zamknięciu konsulatu w Jerozolimie, która nastąpiła po uznaniu przez Francję Państwa Palestyny. Ruch ten został uznany za potencjalnie szkodliwy dla stosunków dwustronnych. Izraelskie media podały, że minister spraw zagranicznych Gidion Sa'ar nakazał zamknięcie francuskiego konsulatu, zarzucając mu łamanie prawa i prowadzenie antyizraelskiej postawy. Francja zagroziła "silną reakcją", określając takie działanie jako "szczególnie szkodliwe dla naszych stosunków dwustronnych".
Norwegia, poprzez swój fundusz majątkowy, ogłosiła wycofanie inwestycji z sześciu izraelskich firm działających na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy. Decyzja ta, podjęta po przeglądzie etycznym, jest zgodna z międzynarodowym prawem i prawami człowieka. Fundusz, zarządzany przez Norges Bank Investment Management, nie ujawnił nazw firm, ale podkreślił, że zgodność z międzynarodowym prawem i prawami człowieka jest kluczowa. Wcześniej, w sierpniu 2025 roku, fundusz sprzedał udziały w 11 izraelskich spółkach, a od czerwca wycofał się z 17 izraelskich inwestycji, w tym z firm takich jak Paz, Azorim i Energix, z powodu "nieakceptowalnego ryzyka przyczynienia się do poważnych naruszeń norm związanych z działalnością gospodarczą na Zachodnim Brzegu".
Działania te odzwierciedlają szersze europejskie stanowisko wobec konfliktu izraelsko-palestyńskiego, podkreślając rosnącą presję dyplomatyczną i ekonomiczną na Izrael. Decyzje te, takie jak potencjalne zawieszenie umowy stowarzyszeniowej UE-Izrael, sygnalizują zmianę w podejściu Europy, która coraz częściej stawia prawa człowieka i prawo międzynarodowe na pierwszym miejscu w swojej polityce zagranicznej. Warto zauważyć, że choć Francja i Wielka Brytania zadeklarowały zamiar uznania państwa palestyńskiego, działania te nie przełożyły się na natychmiastowe zmiany na miejscu, co podnosi pytania o skuteczność takich gestów bez mechanizmów egzekwowania.