ONZ: Jednomyślne poparcie dla rezolucji dotyczącej praw Rohingjów w Mjanmie

W środę, 19 listopada 2025 roku, Trzeci Komitet Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych jednogłośnie przyjął coroczną rezolucję skupiającą się na krytycznej sytuacji praw człowieka, jaka dotyka muzułmanów Rohingja oraz inne mniejszości zamieszkujące Mjanmę. Dokument ten, wspólnie przedłożony przez Organizację Współpracy Islamskiej (OWI) oraz Unię Europejską (UE), zyskał poparcie aż 105 państw współsponsorujących. Ten fakt wyraźnie świadczy o utrzymującym się międzynarodowym konsensusie co do powagi kryzysu humanitarnego.

W treści rezolucji ponownie wyrażono głębokie zaniepokojenie ciągłymi naruszeniami praw człowieka, zwłaszcza w stanie Rakhine, oraz celowymi prześladowaniami, jakich doświadczają Rohingjowie. Podkreślono również przeszkody utrudniające dostarczanie niezbędnej pomocy humanitarnej. Nieustannie odnotowuje się także falę uchodźców, którzy opuszczają kraj, kierując się do Bangladeszu i państw sąsiednich. Od eskalacji konfliktu w 2017 roku, która wywołała masowe przesiedlenia, Bangladesz przyjął na swoim terytorium ponad 1,3 miliona uchodźców Rohingja. Stanowi to ogromne wyzwanie społeczno-ekonomiczne dla lokalnych społeczności przyjmujących.

W proces zaangażowane są kluczowe instytucje, w tym wspomniany Trzeci Komitet Zgromadzenia Ogólnego ONZ, OWI z siedzibą w Dżuddzie (Arabia Saudyjska) oraz Unia Europejska. Bangladesz, poprzez swoje Stałe Przedstawicielstwo przy ONZ, aktywnie informował o stanowisku swojego kraju i uczestniczył w konsultacjach dyplomatycznych dotyczących tej rezolucji.

Rezolucja, która jest przyjmowana co roku od 2017 roku, po raz kolejny uwypukliła brak znaczącego postępu w kwestii zapewnienia bezpiecznego i dobrowolnego powrotu uchodźców do ojczyzny na przestrzeni ostatnich ośmiu lat. Delegacja Bangladeszu wyraziła swoje rozczarowanie faktem, że pomimo intensywnych działań dyplomatycznych, nie nastąpiły realne zmiany umożliwiające powroty do Mjanmy.

Sytuacja humanitarna pogarsza się również z powodu poważnego niedofinansowania, które dotknęło Wspólny Plan Reagowania na rok 2025. Skutkiem tego było niedawne racjonowanie żywności w obozach dla przesiedleńców. Historycznie, prześladowania Rohingjów ze strony sił zbrojnych i policji Mjanmy nasiliły się w latach 2016 i 2017, po atakach przeprowadzonych przez Armię Zbawienia Arakanu (ARSA). Doprowadziło to do ucieczki blisko miliona osób, z których większość schroniła się w Bangladeszu, między innymi w obozie Kutupalong.

W tekście rezolucji zawarto apel skierowany do społeczności międzynarodowej, aby utrzymała stałe zaangażowanie. Ma to na celu zagwarantowanie, że proces repatriacji Rohingjów będzie przebiegał w sposób bezpieczny, godny i trwały. Zgromadzenie Ogólne postanowiło także zorganizować w 2025 roku konferencję wysokiego szczebla. Jej celem będzie dokonanie przeglądu kryzysu i wypracowanie trwałego rozwiązania. Chociaż przyjęcie rezolucji konsensusem sygnalizuje utrzymanie międzynarodowej solidarności, oświadczenie Bangladeszu kładzie nacisk na konieczność przejścia od deklaracji dyplomatycznych do konkretnych działań, aby raz na zawsze rozwiązać ten przewlekły problem masowych przesiedleń.