Jesienią 2025 roku NASA planuje rozpocząć misję Pandora, której celem jest zrewolucjonizowanie naszego rozumienia atmosfer egzoplanet i aktywności gwiazd macierzystych. Projekt ten, będący częścią programu Astrophysics Pioneers, wykorzysta długoterminowe obserwacje wielopasmowe do badania co najmniej 20 znanych egzoplanet o rozmiarach od Ziemi do Jowisza. Obserwacje te obejmą zarówno planety, jak i ich gwiazdy macierzyste, głównie typu widmowego K i M.
Każda z badanych egzoplanet zostanie zaobserwowana dziesięciokrotnie w ciągu roku, przy czym każda obserwacja potrwa 24 godziny. Kluczowe dane zostaną zebrane podczas tranzytów – momentów, gdy planeta przechodzi przed tarczą swojej gwiazdy. Pozwoli to na odseparowanie sygnałów pochodzących od gwiazdy od tych emitowanych przez planetę, co jest niezbędne do dokładnej analizy atmosferycznej. Budowa platformy satelitarnej zakończyła się w styczniu 2025 roku, co potwierdza zgodność misji z harmonogramem.
Misja Pandora jest owocem współpracy między Centrum Lotów Kosmicznych NASA im. Roberta H. Goddarda a Laboratorium Narodowym Lawrence'a Livermore, wspierana przez inne ważne instytucje. Program Astrophysics Pioneers, w ramach którego powstała Pandora, koncentruje się na mniejszych, bardziej opłacalnych misjach poszerzających wiedzę w dziedzinie astrofizyki. Obserwacje Pandory uzupełnią dane z misji takich jak Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST).
JWST, mimo swojej potęgi, jest mocno obciążony liczbą próśb o czas obserwacyjny. Pandora, koncentrując się na chmurach, mgłach i obecności pary wodnej – kluczowych wskaźnikach potencjalnej zamieszkiwalności – odegra istotną rolę w badaniu atmosfer egzoplanet. Misja pomoże również lepiej zrozumieć wpływ aktywności gwiazd na obserwacje egzoplanet, rozwiązując problem tzw. „szczęśliwego światła”. Gwiazdy typu K i M, mniejsze i chłodniejsze od Słońca, są celem badań ze względu na ich powszechność i potencjalną zdolność do posiadania planet w strefach zamieszkiwalnych. Badania sugerują, że aktywność rentgenowska większości pobliskich gwiazd typu M nie jest wyższa niż typowe poziomy dla gwiazd typu G, co nie powinno stanowić przeszkody dla zamieszkiwalności planet w ich strefach. Ostatecznie, Pandora przyczyni się do pogłębienia naszej wiedzy o atmosferach egzoplanet i możliwości istnienia życia poza Układem Słonecznym.