Najnowsze badania sugerują, że karłowata planeta Ceres, znajdująca się w pasie planetoid między Marsem a Jowiszem, mogła posiadać globalny ocean pod swoją powierzchnią we wczesnych etapach swojej historii. Analiza danych z misji NASA Dawn, która badała Ceres w latach 2015-2018, wskazuje na obecność wody, co otwiera nowe perspektywy dla astrobiologii.
Zespół badawczy pod kierownictwem Samuela W. Courville'a z Arizona State University i Jet Propulsion Laboratory NASA, opublikował w czasopiśmie Science Advances ustalenia dotyczące składu powierzchni Ceres, która jest mieszaniną lodu i materiału skalnego. Ta kompozycja stanowi kluczowy dowód na istnienie wody wewnątrz tej karłowatej planety. Naukowcy wysunęli hipotezę, że jeśli wnętrze Ceres osiągnęło temperatury przekraczające 550 K (około 277 stopni Celsjusza), uwolnione w procesie metamorfozy płyny mogły stworzyć warunki sprzyjające życiu. Wprowadzenie przez ten proces nierównowagi redoks w oceanie mogłoby stanowić źródło energii chemicznej dla organizmów chemotroficznych.
Chociaż do tej pory nie znaleziono bezpośrednich dowodów na istnienie życia mikrobiologicznego na Ceres w przeszłości, odkrycia te wzmacniają teorię o potencjalnej zdatności planety do zamieszkania przez jednokomórkowe formy życia. To czyni Ceres niezwykle interesującym celem dla przyszłych misji mających na celu pobranie próbek. Zaproponowana misja Calathus ma na celu zebranie materiału z okolic kriosulkanów Ceres, aby dokładniej zbadać jej potencjalną zdolność do podtrzymywania życia.
Dodatkowe analizy danych z misji Dawn ujawniły, że procesy geologiczne na Ceres, takie jak subsydencja i tworzenie się basenów uderzeniowych, mogły przyczynić się do utrzymania ciekłej wody pod powierzchnią przez dłuższy czas, niż wcześniej sądzono. Badania geochemiczne sugerują również, że skład chemiczny wód podpowierzchniowych mógł być bogaty w sole i związki organiczne, co dodatkowo zwiększa prawdopodobieństwo istnienia warunków do powstania życia. Obserwacje radarowe z misji Dawn wskazały na istnienie warstw lodu wodnego na głębokości kilkudziesięciu kilometrów, co potwierdza hipotezę o istnieniu rozległego podpowierzchniowego zbiornika wodnego.