Najnowsze badania ujawniły, że specyficzny wariant genu MUC19, odziedziczony po wymarłych Denisowianach, mógł zapewnić pierwszym ludziom zasiedlającym Amerykę Północną i Południową znaczącą przewagę w przetrwaniu. Ten wariant, związany z produkcją białka mucyny kluczowego dla ochrony tkanek przed patogenami, jest obecnie powszechny wśród rdzennych populacji Ameryki.
Badanie opublikowane w czasopiśśmie Science, przeprowadzone przez międzynarodowy zespół naukowców pod kierownictwem Fernando Villanea z University of Colorado Boulder i Davida Peede z Brown University, wykazało, że wariant MUC19 pochodzenia denisowiańskiego jest szczególnie rozpowszechniony wśród osób o meksykańskich korzeniach, występując u około jednej trzeciej populacji. Jest on również obecny u innych grup rdzennych Amerykanów, co sugeruje jego ewolucyjną korzyść w nowych środowiskach.
Co ciekawe, wariant ten nie został przekazany bezpośrednio od Denisowian do współczesnych ludzi. Zamiast tego, naukowcy odkryli, że gen ten został przeniesiony przez Neandertalczyków, którzy wcześniej krzyżowali się z Denisowianami. Ten złożony proces introgresji genetycznej, opisany jako „Oreo z denisowiańskim środkiem i neandertalskimi ciasteczkami”, stanowi pierwszy udokumentowany przypadek przejścia genu denisowiańskiego do ludzkiego genomu za pośrednictwem neandertalczyka. Ten niezwykły mechanizm przekazywania genów podkreśla złożoność ewolucji człowieka i znaczenie interakcji między archaicznymi homininami.
Badacze sugerują, że ta genetyczna adaptacja mogła być kluczowa dla wczesnych ludzi napotykających nowe środowiska w Amerykach, potencjalnie wzmacniając ich odpowiedzi immunologiczne. Chociaż dokładny mechanizm działania tej przewagi jest nadal badany, jego powszechność wśród rdzennych populacji sugeruje znaczący wpływ na zdolność do przetrwania i adaptacji. Odkrycie to rzuca nowe światło na ewolucyjne strategie, które pozwoliły ludziom na zasiedlanie różnorodnych i często wymagających środowisk na całym świecie, pokazując, jak starożytne dziedzictwo genetyczne nadal kształtuje naszą biologię dzisiaj.
Badania nad MUC19 wskazują, że wariant ten jest pod silną presją selekcyjną, co oznacza, że zapewniał przewagę w przetrwaniu lub reprodukcji. Ta adaptacja genetyczna, choć tajemnicza, podkreśla niezwykłą zdolność ludzkości do rozwoju i odporności w obliczu wyzwań środowiskowych. Zrozumienie tych mechanizmów adaptacyjnych dostarcza cennych wskazówek dotyczących ewolucji człowieka i procesów, które umożliwiły populacjom rozwój w zróżnicowanych warunkach.