Odkrycie 21 starożytnych fragmentów zębów w Chinach, datowanych na około 300 000 lat, wywołuje dyskusje i skłania do ponownej oceny poglądów na ewolucję człowieka w Azji. Badania, opublikowane w "Journal of Human Evolution" i prowadzone przez profesora Wu Xuzhi (Wu Xiujie) z Instytutu Paleontologii Kręgowców i Paleoantropologii Chińskiej Akademii Nauk we współpracy z ekspertami z Centro Nacional de Investigación sobre la Evolución Humana (CENIEH), ujawniły unikalną mieszankę cech prymitywnych i nowoczesnych. Sugeruje to bardziej złożony obraz rozwoju ludzkości niż dotychczas sądzono.
Znalezione zęby wykazują zaskakującą kombinację cech. Silne, masywne korzenie są charakterystyczne dla homininów ze środkowego plejstocenu, takich jak Homo erectus. Jednocześnie, redukcja trzeciego molaru, czyli zęba mądrości, jest cechą typową dla Homo sapiens i innych późniejszych homininów. Ta anatomiczna mozaika, jak określiła to María Martinón-Torres z CENIEH, jest „niezwykła i nigdy wcześniej niespotykana”, sugerując, że „zegar ewolucyjny tykał w różnym tempie w różnych częściach ciała”. Odkrycie to wpisuje się w szerszy trend postrzegania Azji jako dynamicznego centrum ewolucyjnych eksperymentów. W ostatnich latach pojawiły się inne znaczące znaleziska, takie jak Homo luzonensis na Filipinach, Homo longi w Chinach (później powiązany z Denisowianami) czy Homo juluensis, również z Chin. Wiele z tych gatunków żyło w podobnym okresie, między 300 000 a 150 000 lat temu, co podkreśla bogactwo i złożoność różnorodności homininów w Azji w kluczowym okresie ewolucji.
Te nowe dane rzucają światło na debatę między modelami „Out of Africa” a „Multiregionalizmem”. Zamiast prostego, liniowego rozwoju, badania te sugerują, że cechy kojarzone z Homo sapiens mogły pojawić się w Azji znacznie wcześniej, być może w wyniku złożonych interakcji między różnymi populacjami, a nawet krzyżowania się z bardziej archaicznymi formami, takimi jak Homo erectus. Prace profesora Wu Xinzhi, który proponował model „ciągłości z hybrydyzacją” dla wyjaśnienia ewolucji człowieka w Chinach, nabierają nowego znaczenia w kontekście tych odkryć. Kolejnym krokiem w badaniach będzie próba ekstrakcji starożytnego DNA z tych skamieniałości, co jest zadaniem niezwykle trudnym ze względu na ciepły i wilgotny klimat regionu. Sukces w tej dziedzinie mógłby dostarczyć ostatecznych dowodów na to, czy zęby z Hualongdong reprezentują unikalną ścieżkę ewolucyjną, czy też są dowodem na złożone procesy ewolucyjne prowadzące do powstania współczesnego człowieka.