Astronomowie odkryli supermasywną czarną dziurę, oznaczoną jako RACS J0320-35, która znajduje się około 12,8 miliarda lat świetlnych od Ziemi. Obiekt ten stanowi wyzwanie dla obecnych modeli astrofizycznych, ponieważ rośnie w tempie około 2,4 raza szybciej niż teoretyczny limit Eddingtona. Limit ten określa maksymalną szybkość akrecji materii przez czarną dziurę, zanim ciśnienie promieniowania zrównoważy jej przyciąganie grawitacyjne.
Obserwacje, przeprowadzone z wykorzystaniem Kosmicznego Obserwatorium Rentgenowskiego Chandry NASA, potwierdzone danymi z australijskiego radioteleskopu ASKAP, Dark Energy Survey oraz Gemini-South Telescope, ujawniły zjawisko, które skłoniło naukowców do ponownej oceny ustalonych teorii. José Afonso, profesor na Wydziale Nauk Uniwersytetu w Lizbonie i badacz z Instytutu Astrofizyki i Nauk Kosmicznych, podkreślił, że pierwszy miliard lat istnienia Wszechświata okazuje się coraz bardziej zagadkowy, a odkrywane gigantyczne czarne dziury posiadają ekstremalne właściwości. Szybkość wzrostu RACS J0320-35, przekraczająca limit Eddingtona, sugeruje, że mogła ona rozpocząć swoje istnienie jako znacznie mniejsza czarna dziura, być może powstała w wyniku kolapsu masywnej gwiazdy, a następnie doświadczyła przyspieszonej fazy wzrostu. Kwestionuje to wcześniejsze założenie, że tak masywne czarne dziury we wczesnym wszechświecie musiały pochodzić z wyjątkowo dużych "nasion" czarnych dziur, uformowanych z zapadnięcia się olbrzymich obłoków gazu.
Implikacje tego odkrycia są głębokie i mogą zmienić nasze rozumienie tego, jak powstały pierwsze czarne dziury i jak wpłynęły na ewolucję kosmosu. Istnienie czarnych dziur rosnących w tempie przekraczającym limit Eddingtona, określane jako "akrecja super-Eddingtonowska", jest przedmiotem intensywnych badań. Chociaż niektóre badania sugerują, że taki wzrost może być tymczasowy lub regulowany przez mechanizmy tłumiące wyrzut promieniowania, ogromna szybkość obserwowana w RACS J0320-35 wskazuje na potrzebę rewizji teoretycznych ram. Odkrycie podkreśla również rolę dżetów cząstek, które są wyrzucane z RACS J0320-35 z prędkością bliską światła. Naukowcy spekulują, że ten szybki wzrost może być nierozerwalnie związany z formowaniem się tych energetycznych dżetów.
Trwające badania nad RACS J0320-35 obiecują dostarczenie cennych danych, które mogą potencjalnie rozwiązać długotrwałą zagadkę dotyczącą tego, jak supermasywne czarne dziury osiągnęły tak ogromne rozmiary w stosunkowo krótkim czasie po Wielkim Wybuchu. Badanie, opublikowane w Astrophysical Journal Letters, podkreśla dynamiczną i często zaskakującą naturę wszechświata, gdzie nowe odkrycia stale przesuwają granice wiedzy naukowej.