Obiekt kosmiczny oznaczony jako 2025 TF dokonał 1 października 2025 roku niezwykle bliskiego przelotu obok Ziemi, mijając naszą planetę w odległości zaledwie około 409 ± 14 km nad powierzchnią bieguna południowego, czyli Antarktydy. Ta odległość jest porównywalna z wysokością orbity Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), która waha się między 370 a 460 km. Incydent ten natychmiast uwypuklił obecne ograniczenia w systemach wykrywania obiektów bliskich Ziemi, czyli NEO.
Asteroida 2025 TF, szacowana na średnicę od 1,2 do 2,7 metra – wielkości małego samochodu lub sofy – poruszała się z dużą prędkością, dochodzącą do 20,9 km/s. Choć ten przelot był wyjątkowo bliski, nie pobił on rekordu, ponieważ pięć lat wcześniej, w listopadzie 2020 roku, asteroida 2020 VT4 minęła Ziemię w jeszcze mniejszej odległości, wynoszącej około 370 km nad Oceanem Spokojnym. Obiekt 2025 TF jest obecnie uznawany za drugie najbliższe zarejestrowane zbliżenie asteroidy do Ziemi bez uderzenia.
Odkrycie 2025 TF było opóźnione; została ona zlokalizowana przez astronomów dopiero kilka godzin po maksymalnym zbliżeniu. Pierwsze sygnały o jej obecności nadeszły z Obserwatorium Catalina Sky Survey, projektu finansowanego przez NASA i zlokalizowanego w Arizonie, które dostrzegło obiekt nad Antarktydą. Dane te zostały następnie udostępnione przez Międzynarodowe Centrum Planetoid (Minor Planet Center), które koordynuje obserwacje. Europejskie Biuro Obrony Planetarnej również aktywnie śledziło trajektorię obiektu po jego wykryciu, co świadczy o rosnącej międzynarodowej gotowości do reagowania.
Trudność w natychmiastowym namierzeniu tak małych i szybkich ciał niebieskich ujawnia, że obecne sieci nadzoru, choć zoptymalizowane do wykrywania większych, potencjalnie niebezpiecznych obiektów, mają swoje ograniczenia w kontekście mniejszych intruzów. Obiekty tej skali zazwyczaj wywołują jedynie efekt jasnej kuli ognia w atmosferze i nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla życia na Ziemi. Wzmocnienie zdolności do szybkiego reagowania i charakteryzacji takich obiektów jest kluczowe, aby w przyszłości móc podjąć działania, gdy trajektoria okaże się zagrażająca. Wzmacnianie współpracy między agencjami, takimi jak NASA i ESA, w wymianie danych i koordynacji obserwacji, jest naturalnym krokiem w kierunku harmonijnego zarządzania naszą przestrzenią kosmiczną.