Potężny układ niskiego ciśnienia, nazwany Nawałnicą Alice, spowodował intensywne i ekstremalne opady deszczu na wschodnim wybrzeżu Hiszpanii w okresie od 7 do 13 października 2025 roku. To zjawisko meteorologiczne, sklasyfikowane jako depresja typu DANA, zmusiło władze do ogłoszenia czerwonych alertów pogodowych w kluczowych prowincjach, w tym w Walencji, Murcji, Alicante i Katalonii. Skala tego deszczu była prawdziwym testem regionalnej odporności, a region Tarragona w Katalonii doświadczył najbardziej przytłaczającej fali błotnistych wód powodziowych w lokalnych obszarach.
W gminach takich jak La Ràpita i Santa Bàrbara ulice błyskawicznie zamieniły się w nieprzejezdne rzeki, porywając samochody i inne pojazdy. Dane ze stacji monitorującej Montsià, zlokalizowanej w pobliżu Santa Bàrbara, zarejestrowały szczytową kumulację opadów wynoszącą 300 litrów deszczu na metr kwadratowy. Ta liczba dobitnie ilustruje ogromną ilość wody, która spadła w niezwykle krótkim czasie. Zespoły ratownictwa kryzysowego w dotkniętych strefach prowadziły intensywne prace podczas fazy bezpośredniego zagrożenia, koncentrując się na zapewnieniu bezpieczeństwa ludności i rozpoczęciu działań naprawczych.
Zakłócenia te uderzyły z całą mocą w kluczowe arterie komunikacyjne, zrywając istotne połączenia gospodarcze i społeczne. Krytyczna linia kolejowa Korytarza Śródziemnomorskiego, łącząca główne ośrodki, takie jak Barcelona i Walencja, została zawieszona na czas nieokreślony. Konieczne było zaangażowanie personelu wojskowego do pomocy w usuwaniu szkód i przywracaniu drożności.
Co więcej, znaczące odcinki autostrady AP-7, zwłaszcza pomiędzy Freginals a Ulldecona, stały się nieprzejezdne. Ta przerwa w funkcjonowaniu ugruntowanych sieci transportowych wyraźnie uwypukla wrażliwość wzajemnie połączonych systemów na pojedyncze, potężne siły środowiskowe.
Presja atmosferyczna i jej skutki były odczuwalne również na Balearach. Lotnisko na Ibizie musiało tymczasowo wstrzymać wszelkie operacje. Zalanie pasów startowych wywołało kaskadę odwołań lotów i znacznych opóźnień, pokazując, jak szybko plany podróży mogą zostać pokrzyżowane przez żywioł. Intensywność tego wzorca pogodowego wpisuje się w szersze trendy klimatyczne; badania sugerują wzrost częstotliwości występowania intensywnych cyklonów śródziemnomorskich. Niektóre modele przewidują potencjalny wzrost intensywności opadów nawet o 15% w określonych obszarach do końca stulecia, co podkreśla pilną potrzebę dalekosiężnego planowania infrastrukturalnego, które uwzględniałoby rosnące zagrożenia hydrologiczne.