Światowa społeczność naukowa nieustannie koncentruje swoją uwagę na obiekcie międzygwiezdnym 3I/ATLAS. Jest to trzeci potwierdzony gość, który przybył spoza granic Układu Słonecznego, stanowiąc rzadkie okno na procesy zachodzące w innych systemach gwiezdnych. Obiekt ten został zidentyfikowany 1 lipca 2025 roku przez teleskop ATLAS, zlokalizowany w Chile. Od momentu odkrycia, 3I/ATLAS ujawnia szereg nietypowych cech, które zmuszają astronomów do gruntownej rewizji dotychczasowych modeli opisujących zachowanie ciał kosmicznych. Jego dynamika i skład chemiczny wykraczają poza standardowe ramy, co czyni go jednym z najbardziej intrygujących odkryć ostatnich lat i wywołuje intensywne debaty na temat jego prawdziwej natury.
W celu precyzyjnego określenia jego trajektorii i natury, NASA oraz Międzynarodowa Sieć Ostrzegania przed Asteroidami (IAWN) zainicjowały intensywną kampanię obserwacyjną, która ma trwać od 27 listopada 2025 roku do 27 stycznia 2026 roku. Podkreśla to kluczowe znaczenie skoordynowanych działań w zakresie globalnego bezpieczeństwa planetarnego. Ruch 3I/ATLAS po orbicie hiperbolicznej bezsprzecznie potwierdza jego pochodzenie spoza naszego systemu gwiezdnego. Mimo to, jego skład chemiczny oraz obserwowane zachowanie budzą liczne wątpliwości wśród ekspertów. Najbardziej zaskakującym odkryciem jest odnotowana emisja czystego niklu z prędkością około czterech gramów na sekundę, przy jednoczesnym, niewytłumaczalnym braku żelaza w tym strumieniu. Jest to manifestacja chemiczna, która na Ziemi kojarzona jest raczej z procesami przemysłowymi, na przykład z tworzeniem się karbonylku niklu, a nie z naturalną dekompozycją komety.
Ponadto, obiekt ten wykazuje obecność tak zwanego „antyogona”, który skierowany jest nietypowo w stronę Słońca, co stanowi jaskrawe zaprzeczenie typowego mechanizmu powstawania warkoczy kometarnych. Te anomalie skłoniły doktora Aviego Loeba, astrofizyka z Uniwersytetu Harvarda, do wysunięcia kontrowersyjnej hipotezy. Sugeruje on, że 3I/ATLAS może stanowić coś więcej niż tylko naturalne ciało niebieskie – być może jest to sonda obcej cywilizacji prowadząca rekonesans. Loeb wskazuje, że niespójności w zachowaniu obiektu, takie jak jego wsteczna orbita (retrogradacja) bliska płaszczyźnie ekliptyki, mogą świadczyć o celowo zaplanowanej trajektorii, a nie o przypadkowym przelocie. Niemniej jednak, oficjalne instytucje, w tym NASA, stanowczo utrzymują, że głównym celem kampanii IAWN jest przede wszystkim doskonalenie metod dokładnego pozycjonowania i zwiększenie ogólnej gotowości na wszelkie potencjalne zagrożenia kosmiczne. Obserwacje potwierdziły również, że obiekt emituje cyjanek, a jego stosunek niklu do żelaza jest absolutnie wyjątkowy w porównaniu do innych znanych ciał niebieskich.
W kontekście jego zbliżenia, kluczowe są dane pozycyjne. Według informacji z 23 października 2025 roku, kometa znajdowała się w odległości około 2,36 jednostki astronomicznej (AU) od Ziemi. Najważniejszym momentem w jego podróży będzie peryhelium – punkt największego zbliżenia do Słońca – które ma nastąpić 29 października 2025 roku. W tym czasie 3I/ATLAS znajdzie się w odległości około 1,36 AU, co przekłada się na blisko 210 milionów kilometrów. Po minięciu peryhelium, obiekt zniknie tymczasowo za Słońcem, by ponownie stać się widocznym z perspektywy Ziemi na początku grudnia 2025 roku. Badanie tego kosmicznego przybysza, którego jądro szacunkowo może osiągać imponującą średnicę do 45 kilometrów, dostarcza bezcennej wiedzy na temat różnorodności materii we Wszechświecie i mechanizmów przetrwania ciał międzygwiezdnych w ekstremalnych warunkach. Analiza ta jest kluczowa dla zrozumienia stabilności i ewolucji obiektów pochodzących z głębokiego kosmosu.