Indonezja intensyfikuje działania na rzecz ochrony swoich rozległych podwodnych łąk traw morskich, uznając je za fundamentalne w procesie łagodzenia zmian klimatycznych. Indonezja posiada około 11,5% światowych łąk traw morskich. Te unikalne ekosystemy morskie wykazują niezwykłą zdolność do pochłaniania dwutlenku węgla, przewyższając pod tym względem lasy tropikalne nawet 35-krotnie na jednostkę powierzchni. W 2023 roku indonezyjski rząd zidentyfikował 17 kluczowych obszarów występowania traw morskich, podkreślając ich znaczenie dla suwerenności, ochrony środowiska i dziedzictwa światowego. Obszary te rozciągają się na wielu wyspach archipelagu.
Potencjał ekonomiczny tych podwodnych zasobów, określanych mianem „niebieskiego węgla”, jest znaczący. Wycena samego potencjału magazynowania węgla może sięgać od 8 do 33 dolarów amerykańskich za tonę CO2e, lub do 800 000 dolarów za kilometr kwadratowy rocznie dla zdegradowanych siedlisk. Równocześnie trwają prace nad regulacjami, które mają na celu włączenie niebieskiego węgla do mechanizmów rynkowych, obok strategii mających na celu poprawę kondycji tych cennych ekosystemów. Inicjatywy te mogą stać się ważną częścią krajowych wkładów Indonezji (NDC) w ramach Porozumienia Paryskiego.
Pomimo postępów, wyzwania nadal istnieją. Wśród nich pojawiają się luki w ramach prawnych, które potencjalnie mogłyby doprowadzić do zastępowania tych kluczowych siedlisk. Eksperci podkreślają potrzebę stworzenia solidnych ram prawnych oraz transparentnych mechanizmów zarządzania, które zapobiegną prywatyzacji i ochronią lokalne źródła utrzymania. Trwają również prace nad definiowaniem niebieskiego węgla jako kluczowego kapitału naturalnego i przyspieszaniem rozwoju planów zarządzania i egzekwowania prawa. Istnieją obawy, że koncepcja „niebieskiego węgla” może zostać wykorzystana do komercjalizacji obszarów przybrzeżnych i morskich, co budzi niepokój aktywistów i społeczności przybrzeżnych.
Rocznie na świecie traci się około 7% łąk traw morskich, co odpowiada powierzchni boiska piłkarskiego co 30 minut. W obliczu tych wyzwań, działania Indonezji stanowią ważny krok w kierunku globalnej ochrony tych ekosystemów. Warto podkreślić, że trawy morskie nie tylko pochłaniają dwutlenek węgla, ale także stabilizują dno morskie, filtrują wodę i stanowią kluczowe siedliska dla wielu gatunków morskich. Ich ochrona jest inwestycją w stabilność klimatyczną i bioróżnorodność naszej planety. Wysiłki te są częścią szerszej strategii klimatycznej kraju, mającej na celu osiągnięcie neutralności węglowej do 2050 roku.