Utqiagvik Rozpoczyna 65 Dni Nocy Polarnej Po Ostatnim Wschodzie Słońca 2025

Mieszkańcy Utqiagvik na Alasce, najbardziej wysuniętej na północ osady w Stanach Zjednoczonych, odnotowali ostatni wschód słońca w roku 2025 we wtorek, 18 listopada 2025 roku. To astronomiczne wydarzenie zapoczątkowało okres trwający około 65 dni, znany jako Noc Polarna, kiedy to bezpośrednie światło słoneczne jest nieobecne nad horyzontem. Ostatnie zachody słońca zanotowano w okolicach godziny 13:38 czasu lokalnego, a poprzedzało je zaledwie od 45 do 52 minut pełnego oświetlenia dziennego. Zgodnie z obecnymi projekcjami, następne pojawienie się słońca nad arktycznym krajobrazem Utqiagvik jest zaplanowane na 22 stycznia 2026 roku.

Utqiagvik, historycznie znane jako Barrow, jest usytuowane w odległości około 300 do 330 mil na północ od Koła Podbiegunowego, co jest kluczowe dla zrozumienia tego zjawiska. Ta przedłużająca się ciemność jest bezpośrednią konsekwencją 23,5-stopniowego nachylenia osi Ziemi, co sprawia, że w miesiącach zimowych Półkula Północna jest odchylona od Słońca. Choć bezpośrednie promieniowanie słoneczne zanika, miasto doświadcza codziennie kilku godzin zmierzchu cywilnego, który objawia się jako bladoniebieska poświata widoczna nisko na południowym horyzoncie.

Dla blisko 4400 rezydentów, ten okres polarnych ciemności wiąże się z ekstremalnymi warunkami atmosferycznymi, gdzie temperatury regularnie spadają do przedziału minus 20 do minus 30 stopni Celsjusza. Brak dopływu energii słonecznej przyczynia się do intensyfikacji zjawiska Wiru Polarnego, czyli obszaru niskiego ciśnienia w stratosferze, który wypycha mroźne powietrze arktyczne w kierunku południowym. W tym samym czasie, regiony skrajnie wysunięte na południe, takie jak Antarktyda, przeżywają swój ciągły Dzień Polarny.

Mieszkańcy Utqiagvik, zmagając się z niedoborem światła, mogą liczyć na naturalne oświetlenie pochodzące od Księżyca oraz spektakularne widowiska zorzy polarnej, znanej jako Aurora Borealis. Długotrwała ciemność ma udokumentowany wpływ na samopoczucie i zdrowie mieszkańców tych szerokości geograficznych, prowadząc do przemęczenia i znużenia, a niedobór witaminy D może negatywnie wpływać na nastrój. W okresie nocy polarnej, jak w Utqiagvik, mieszkańcy stają się jednymi z najbardziej zapalonych konsumentów suplementów witaminy D, co jest bezpośrednią reakcją na blisko 65 dni braku naturalnego nasłonecznienia.

W kontekście historycznym, miasto to, choć doświadcza tego cyklicznie, stanowi fascynujący przykład adaptacji społeczności ludzkiej do ekstremalnych warunków środowiskowych, gdzie życie toczy się w rytmie wyznaczonym przez astronomię, a nie tradycyjny cykl dobowy. W okresie polarnych dni, które następują po ciemności, słońce pozostaje nad horyzontem aż do sierpnia, co stanowi pełne odwrócenie warunków świetlnych.