W 2008 roku francuski archeolog podwodny Franck Goddio odkrył w starożytnym porcie w Aleksandrii ceramiczną misę, nazwaną "Pucharem Jezusa". Artefakt ten, datowany na I wiek naszej ery, zawiera grecki napis: "DIA CHRSTOU O GOISTAIS". Interpretacja tego napisu jest przedmiotem ożywionej debaty naukowej.
Jedna z interpretacji, promowana przez badacza Nowego Testamentu, dr. Jeremiaha Johnstona, sugeruje, że napis może być najstarszym materialnym dowodem istnienia Jezusa Chrystusa poza pismami chrześcijańskimi. Johnston podkreśla znaczenie tego znaleziska, wskazując, że może ono potwierdzać reputację Jezusa jako uzdrowiciela i cudotwórcy, a jego imię mogło być używane w kontekście praktyk magicznych. Artefakt ten, jeśli odnosi się do Jezusa Chrystusa, stanowiłby cenne świadectwo Jego istnienia i wpływu w czasach kształtowania się chrześcijaństwa.
Jednakże, inni uczeni, w tym Bert Smith z Uniwersytetu Oksfordzkiego i Klaus Hallof, proponują alternatywne wyjaśnienia. Sugerują, że napis może odnosić się do osoby o imieniu "Chrestos" (oznaczającego "dobry" lub "życzliwy"), a niekoniecznie do Jezusa Chrystusa. Istnieją również hipotezy, że napis może odnosić się do pogańskiego bóstwa lub kultu, być może związanego z Ogoa, znanym jako Zeus, lub do rytuału namaszczenia. Debata naukowa koncentruje się nie tylko na znaczeniu słów, ale także na precyzyjnym datowaniu inskrypcji, która mogła zostać dodana do pucharu później niż sam artefakt.
Aleksandria w I wieku n.e. była tyglem kulturowym, gdzie przenikały się tradycje pogańskie, żydowskie i wczesnochrześcijańskie. W tym dynamicznym środowisku praktyki magiczne i ezoteryczne były powszechne, a imiona i symbole religijne często wplatano w rytuały. Odkrycia podwodne w porcie w Aleksandrii, prowadzone przez Francka Goddio i jego zespół, dostarczają fascynujących świadectw tej złożonej przeszłości, odsłaniając zatopione pozostałości miasta, w tym fragmenty słynnej latarni morskiej.