Archeolodzy dokonali niezwykłego odkrycia w starożytnej twierdzy Ayanis nad Jeziorem Van w Turcji. Odnaleziono tam 2700-letni ludzki szkielet, który zawiera zachowane fragmenty tkanki mózgowej. Twierdza Ayanis, zbudowana przez króla Urartu Rusę II, jest świadectwem potęgi cywilizacji Urartu, która istniała od IX do VI wieku p.n.e. na terenach dzisiejszej Armenii, Turcji i Iranu.
Profesor Mehmet Işıklı z Uniwersytetu Erzurum Atatürk, który kieruje wykopaliskami, podkreślił, że jest to pierwszy ludzki szkielet znaleziony w tej lokalizacji. Szczątki należą do 18-letniego mężczyzny i znaleziono je w towarzystwie pieczęci oraz biżuterii, co sugeruje jego wysoki status społeczny. Pieczęcie te, często zdobione inskrypcjami klinowymi i scenami religijnymi lub mitologicznymi, były symbolami władzy i statusu w społeczeństwie Urartu.
Najbardziej zdumiewającym aspektem odkrycia są zachowane w czaszce fragmenty zwęglonej tkanki mózgowej. Jest to zjawisko niezwykle rzadkie, ponieważ tkanka mózgowa zazwyczaj szybko ulega rozkładowi po śmierci. Badania DNA, prowadzone przez profesora Yılmaza Selima Erdal z Uniwersytetu Hacettepe, mogą dostarczyć cennych informacji na temat pochodzenia i genetyki urartyjskiej arystokracji, rzucając nowe światło na tę fascynującą cywilizację.
Obecne prace wykopaliskowe w twierdzy Ayanis, trwające od 37 lat, mają na celu udostępnienie zwiedzającym 75% obszaru świątyni w bieżącym roku. Projekt, wspierany przez Ministerstwo Kultury i Turystyki oraz Gubernatora Van, obejmuje również konserwację struktur z cegły mułowej w celu przyciągnięcia większej liczby turystów. Twierdza Ayanis, znana również jako Rusakhinili, jest jednym z najbardziej imponujących przykładów architektury urartyjskiej.
Wśród niedawnych odkryć w twierdzy Ayanis znalazły się również trzy brązowe tarcze i jeden hełm, poświęcone Haldiemu, głównemu bóstwu Urartyjczyków. Te artefakty, datowane na ponad 2700 lat, potwierdzają znaczenie Ayanis jako miejsca obfitującego w skarby związane z kulturą Urartu. Możliwość zwiedzania rozbudowanych części kompleksu świątynnego stanowi wyjątkową okazję do poznania historii regionu i zrozumienia innowacyjności starożytnych cywilizacji Anatolii.