Naukowcy potwierdzili istnienie ogromnego podwodnego zbiornika słodkiej wody, który rozciąga się wzdłuż wybrzeża Stanów Zjednoczonych, od New Jersey po Maine. To odkrycie, będące kontynuacją badań zapoczątkowanych w latach 70. XX wieku, może stanowić kluczowe rozwiązanie globalnego kryzysu wodnego.
Pierwsze sygnały o obecności słodkiej wody pod dnem Atlantyku pojawiły się już w latach 70. XX wieku, kiedy firmy naftowe podczas odwiertów natrafiały na nią zamiast na ropę. Dopiero jednak zastosowanie nowoczesnych technik, takich jak badanie fal elektromagnetycznych, pozwoliło na dokładne zmapowanie tych podwodnych zasobów. W 2019 roku zespół z Woods Hole Oceanographic Institution i Columbia University ogłosił odkrycie ogromnego obszaru słodkiej wody między Massachusetts a New Jersey. Międzynarodowa ekspedycja Expedition 501, która wyruszyła w maju 2025 roku, przez trzy miesiące badała głębokości od 300 do 400 metrów pod dnem morskim. Zebrane próbki wody wykazały znacznie niższy poziom zasolenia niż woda morska, zbliżony do norm dla wody pitnej. Wstępne analizy wskazują, że wiek odkrytej wody może wynosić od 200 do 20 000 lat.
Brandon Dugan, profesor geofizyki z Colorado School of Mines i lider ekspedycji, podkreśla, że odkrycie to otwiera nowe perspektywy w walce z niedoborem wody na świecie. Szacuje się, że zasoby te mogą zaspokoić potrzeby metropolii wielkości Nowego Jorku przez 800 lat. Jednakże, jak zaznacza, praktyczne wykorzystanie tych zasobów wiąże się z wyzwaniami technicznymi, środowiskowymi i ekonomicznymi. Koszty wydobycia, kwestie własności oraz potencjalny wpływ na ekosystem morski wymagają dalszej analizy.
Odkrycie to jest szczególnie istotne w kontekście prognoz ONZ, według których do 2030 roku globalne zapotrzebowanie na wodę słodką może przewyższyć jej dostępność o 40%. Woda ta, uwięziona pod dnem morskim tysiące lat temu, gdy poziom mórz był niższy, stanowi obiecujące źródło dla przyszłych pokoleń, choć jej eksploatacja wymaga starannego planowania i oceny wpływu na środowisko.