Andaluzyjski rząd ogłosił znaczący sukces w odradzaniu czapli pustynnej (Geronticus eremita), gatunku niegdyś wymarłego w regionie. Dzięki projektowi "Proyecto Eremita", populacja tego krytycznie zagrożonego ptaka przeżywa renesans. Sezon lęgowy 2025 przyniósł rekordowe 51 par, z których 34 pomyślnie wychowały 56 piskląt na wolności. To ogromny postęp w porównaniu do 2008 roku, kiedy to odnotowano tylko jedną parę z jednym pisklęciem.
Wysiłki na rzecz ochrony, rozpoczęte w 2004 roku, przekształciły się z programu reintrodukcji w kompleksową inicjatywę mającą na celu ustanowienie samowystarczalnej populacji w rejonie La Janda w Kadyksie. Kluczowa dla tego sukcesu jest współpraca z Ogrodem Zoologiczno-Botaniczny "Alberto Durán" w Jerez de la Frontera, który wspiera hodowlę, badania i edukację. Projekt rozszerza swoje działania, obejmując nowe protokoły z regionalnymi agencjami ochrony środowiska i partnerami, z celem dalszego zwiększenia zasięgu gatunku.
III Międzynarodowe Sympozjum na temat Czapli Pustynnej, które odbyło się w Jerez de la Frontera w marcu 2025 roku, zgromadziło międzynarodowych ekspertów, potwierdzając pozycję Andaluzji jako lidera w odradzaniu tego gatunku. Podpisano również umowy z posiadłością Los Eremitas w Barbate, włączając jej obiekty do strategii reintrodukcji. Nawiązano współpracę z "Waldrappteam Conservation & Research", europejskim liderem w ochronie czapli pustynnej, która obejmuje pionierskie doświadczenia z migracjami kierowanymi przez człowieka, gdzie młode ibisy uczą się tras migracyjnych przy użyciu motolotni.
Kierowane migracje, wspierane przez śledzenie GPS, pomagają identyfikować bezpieczniejsze trasy i minimalizować zagrożenia, takie jak kłusownictwo i porażenie prądem, co znacząco zwiększa wskaźniki przeżywalności. Wymiana wiedzy jest również priorytetem, czego dowodem jest porozumienie z Katalonią w celu harmonizacji protokołów aklimatyzacji, wypuszczania i monitorowania. Obecnie populacja czapli pustynnej w Andaluzji przekracza 300 osobników, z 39 parami lęgowymi, co stanowi świadectwo siły planowania, monitorowania i zaangażowania instytucjonalnego w reintrodukcję gatunków zagrożonych.