De Verenigde Staten hebben op 6 augustus 2025 landen opgeroepen een mondiaal pact dat limieten op plasticproductie en chemische toevoegingen omvat, af te wijzen tijdens VN-onderhandelingen in Genève. De Amerikaanse delegatie presenteerde een standpunt dat contrasteert met meer dan 100 landen die dergelijke maatregelen bepleiten. De aanpak van de Amerikaanse regering legt de nadruk op oplossingen stroomafwaarts, zoals recycling en productontwerp, in plaats van maatregelen stroomopwaarts zoals productieplafonds. Dit sluit aan bij de belangen van grote petrochemische producenten die zich eveneens verzetten tegen beperkingen op de plasticproductie.
Milieuactivisten uiten hun bezorgdheid dat de Amerikaanse houding de effectiviteit van het verdrag om de oorsprong van plasticvervuiling aan te pakken, kan ondermijnen. De Europese Unie en eilandstaten blijven pleiten voor alomvattende acties. De onderhandelingen in Genève zijn cruciaal voor het tot stand brengen van een juridisch bindend mondiaal verdrag inzake plasticvervuiling, een proces dat in 2022 begon. Het verdrag beoogt de gehele levenscyclus van plastics te bestrijken, van productie tot afvalverwerking. Er blijft echter aanzienlijke verdeeldheid bestaan, met name over de opname van productiebeperkingen. Wereldwijd is de plasticproductie een significant probleem, met naar schatting 400 miljoen ton per jaar. Zonder beleidswijzigingen zal dit cijfer naar verwachting met ongeveer 70% toenemen tegen 2040. De Europese Unie, als onderdeel van de High Ambition Coalition to End Plastic Pollution, dringt aan op ambitieuze maatregelen, waaronder productieplafonds, om deze trend te keren. Eilandstaten, die onevenredig zwaar worden getroffen door plastic afval ondanks hun minimale bijdrage aan de opwekking ervan, zijn eveneens uitgesproken voorstanders van sterke maatregelen stroomopwaarts.
De petrochemische industrie, vertegenwoordigd door diverse lobbygroepen, is actief bezig geweest om de uitkomst van het verdrag te beïnvloeden. Rapporten wijzen op een aanzienlijke aanwezigheid van industriële lobbyisten bij de onderhandelingen, die in sommige gevallen wetenschappelijke en nationale delegaties overtreffen. Deze groepen pleiten voor een focus op recycling en afvalbeheer, in plaats van productiebeperkingen, een strategie die hun aanpak in eerdere klimaattalks weerspiegelt. Er zijn zorgen geuit over mogelijke belangenverstrengeling als gevolg van deze industriële invloed. Het Amerikaanse standpunt, zoals uiteengezet in recente communicatie, geeft prioriteit aan economische flexibiliteit en verzet zich tegen verplichte productieplafonds, ten gunste van een meer flexibele aanpak waarbij landen hun eigen vrijwillige doelstellingen vaststellen. Dit standpunt is bekritiseerd door milieuorganisaties, die stellen dat vrijwillige maatregelen onvoldoende zijn om de omvang van de plasticvervuilingscrisis aan te pakken. De uitkomst van deze onderhandelingen wordt gezien als cruciaal om te bepalen of de wereld een robuust verdrag zal aannemen dat plasticvervuiling bij de bron aanpakt.