Op 14 september 2025 kwamen tienduizenden mensen bijeen in Ankara om te protesteren tegen een rechtszaak die de geldigheid van het congres van de Republikeinse Volkspartij (CHP) uit 2023 aanvecht. Deze zaak zou de positie van partijleider Özgür Özel kunnen ondermijnen. De demonstratie, die plaatsvond de dag voor een verwachte gerechtelijke uitspraak, onderstreepte de groeiende politieke spanningen in Turkije en de oppositie tegen wat zij beschouwt als onderdrukking van dissidenten.
Deelnemers aan het protest, die Turkse vlaggen en CHP-spandoeken zwaaiden, riepen op tot het aftreden van president Recep Tayyip Erdoğan. Özgür Özel sprak de menigte toe en beschuldigde de regering ervan democratische normen te ondermijnen en de oppositie te onderdrukken. Een brief van de burgemeester van Istanbul, Ekrem İmamoğlu, werd voorgelezen, waarin hij de regering ervan beschuldigde verkiezingsuitslagen te willen manipuleren door middel van politiek gemotiveerde gerechtelijke acties. De menigte reageerde met leuzen ter ondersteuning van İmamoğlu.
De CHP beschouwt de rechtszaak als politiek gemotiveerd, terwijl de regering spreekt van procedurele onregelmatigheden. Deze juridische druk op de CHP volgt op een periode van toenemende repressie, waarbij in het afgelopen jaar meer dan 500 CHP-leden en 17 burgemeesters van CHP-gemeenten zijn gearresteerd. De arrestatie van İmamoğlu in maart 2025, die leidde tot grootschalige protesten, wordt ook genoemd als onderdeel van deze context.
De oppositie ziet deze acties als een poging om hun politieke invloed te verzwakken, vooral na de recente overwinningen bij lokale verkiezingen. De juridische druk op de CHP en de arrestaties van oppositiefiguren hebben geleid tot brede bezorgdheid over de rechtsstaat en democratische normen in Turkije. Internationale waarnemers en mensenrechtenorganisaties hebben hun zorgen geuit over de mogelijke erosie van democratische processen en de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht.
De uitkomst van de rechtszaak wordt gezien als een belangrijke test voor de democratische stabiliteit van het land en de toekomst van de oppositiepartij in aanloop naar de volgende algemene verkiezingen, die gepland staan voor 2028.