De energiemobiliteit in Zuid-Amerika heeft een opmerkelijke wending genomen, waardoor de regio zich profileert als een wereldwijde speler op het gebied van schone energie. In 2025 bereikten de investeringen in dit segment een indrukwekkende som van 70 miljard USD. Dit cijfer vertegenwoordigt een groei van bijna 25 procent ten opzichte van het voorgaande jaar. Deze versnelling wordt gestimuleerd door een beleidsklimaat dat innovatie en kapitaalinstroom faciliteert.
Landen als Chili, Colombia, Costa Rica en met name Brazilië lopen voorop in deze transitie. Een concreet voorbeeld van beleidsmatige stimulans is de Future Fuel Law die Brazilië in 2024 invoerde. Deze maatregel gaf een significante impuls aan de ontwikkeling van kleinschalige zonne-PV- en bio-energieprojecten. De internationale gemeenschap toont haar vertrouwen, wat blijkt uit de aanzienlijke hoeveelheid buitenlands kapitaal die naar de sector stroomt. Analisten wijzen erop dat deze trend de bredere mondiale verschuiving weerspiegelt, waarbij schone technologieën wereldwijd twee keer zoveel kapitaal aantrekken als fossiele brandstoffen in 2025.
Ondanks de sterke groei blijven er significante uitdagingen bestaan voor de realisatie van het volledige potentieel. De toegenomen opwekking legt een zware druk op de bestaande systemen. De knelpunten liggen primair in de netwerkinfrastructuur en de dringende noodzaak voor robuuste opslagcapaciteit, zeker gezien de toenemende frequentie van extreem weer. De snelheid van opwekking moet in harmonie zijn met de capaciteit van de distributie; de regio moet de tekortkomingen in het elektriciteitsnet aanpakken om de stroom van opgewekte energie te garanderen.
De vooruitzichten voor de komende jaren zijn ambitieus. Tegen 2034 wordt verwacht dat Zuid-Amerika 160 GW aan zonne-PV-capaciteit zal toevoegen. Brazilië en Chili zullen hierin het leeuwendeel voor hun rekening nemen, goed voor 78% van de totale regionale zonnestroominstallaties tegen dat jaar. De ontwikkeling van offshore windenergie, met name in Brazilië en Chili, wordt gezien als de volgende fase, hoewel deze sector nog in de precommerciële fase verkeert door een gebrek aan duidelijke regelgeving en onderzeese transmissiecapaciteit. Investeringen in grensoverschrijdende verbindingen, zoals de geplande koppeling via Panama naar het Centraal-Amerikaanse netwerk, zijn essentieel om energie uit bijvoorbeeld de Chileense Atacamawoestijn effectief te transporteren. De algemene consensus is dat de volgende stap in dit evolutieproces het versterken van de ruggengraat van het systeem is: de netwerken en opslag.