De Popsong 'Ordinary': Een Onverwachte Gebedsverklaring

13:37, 09 december

Auteur: Inna Horoshkina One

Ondertiteling: Alex Warren - Ordinary (Live From Love Is Blind)

Soms verschijnt een nummer als een voetnoot in een afspeellijst. Andere keren wordt het een zin die miljoenen mensen fluisterend tegen zichzelf zeggen. Voor de track 'Ordinary' van Alex Warren was het duidelijk het tweede geval.

In 2025 betrad Alex Warren, een jongeman die voorheen bekend was van korte video's, memes en de pijn die tussen de regels door schemerde, de grote podia met zijn debuutalbum You’ll Be Alright, Kid. De wereld reageerde met een veelstemmig 'wij horen je'. De single 'Ordinary' werd het kloppende hart van dit verhaal: eenvoudige bewoordingen, een marsachtig ritme, een gospelkoor, en beelden waarin hij zingt voor zijn vrouw, vrienden en mensen in het publiek die precies hetzelfde voelen.

Dit is geen standaard 'relatie-nummer' meer. Het is uitgegroeid tot een klein ritueel; een lied over de weg terug naar het leven, nadat degenen voor wie je ademde, zijn weggenomen.

Van het Internet naar de Levensader van de Wereld

De levensloop van Alex klinkt als een scenario dat vaak in stilte wordt geschreven: de ziekte en het overlijden van zijn vader, een moeilijke jeugd, het verlies van zijn moeder, en de poging om zich vast te klampen aan de wereld door middel van humor en korte online content.

Aanvankelijk fungeerde het internet als een schild en een masker voor hem. Maar geleidelijk begonnen daar de eerste openhartige nummers op te verschijnen – rauw, oprecht en soms ongemakkelijk.

You’ll Be Alright, Kid markeert het moment waarop hij stopt met zich 'achter content te verschuilen' en naar buiten treedt, niet langer als een personage, maar als een mens. Niet perfect, niet gladgestreken, maar levend – met een trillende stem, haperende ademhaling, en bekentenissen over verlies en geloof.

De wereld reageerde hier zeer concreet op: het nummer klom in de hitlijsten, klonk op de radio, in stadions, op telefoons, en in de meest persoonlijke momenten van levens van mensen die hij nooit had ontmoet.

De Anatomie van 'Ordinary'

Als we het nummer ontleden, is de structuur bijna die van een hedendaags gebed:

Het marsachtige ritme symboliseert de stappen van een processie.

Het gospelkoor vertegenwoordigt de stemmen die je ondersteunen, zelfs als je zelf je geloof verliest.

De eenvoudige tekst, vrij van complexe metaforen of 'juiste' filosofische formules, bevat slechts een eerlijke erkenning: 'misschien is ons gewone leven al een wonder, als we er maar volledig in aanwezig zijn'.

Juist dit simpele, bijna alledaagse 'ordinary' wordt een krachtbron. De moderne maatschappij leert ons immers het tegenovergestelde: wees speciaal, wees een topper, bewijs dat je meer bent dan 'gewoon'.

Alex’s nummer draait deze formule om: leven, liefhebben en aandacht schenken is al voldoende. Je hoeft niet het universum te redden. Soms is de grootste daad om jezelf te blijven en je hart niet te sluiten.

Het Album als Genezingskaart

You’ll Be Alright, Kid klinkt alsof iemand de verschillende fasen van het verwerken van pijn zorgvuldig over de nummers heeft verdeeld:

Ontkenning en woede.

De poging om je te verbergen achter ironie en zelfdestructie.

De lange weg naar acceptatie.

De broze kiemen van geloof dat 'het uiteindelijk wel goedkomt' – niet omdat de wereld perfect is, maar omdat je stopt tegen jezelf in te gaan.

Hoe de Planeet het Hoort

Als we het breder bekijken, gaat het verhaal van Alex niet alleen over één artiest. In de jaren 2020 ervaart de wereld een collectieve burn-out: isolatie, verlies, angst en een overdaad aan informatie. Men wordt constant gedwongen ofwel 'het masker van succes op te zetten' ofwel te verdrinken in cynisme.

Liedjes als 'Ordinary' doen iets anders: ze normaliseren kwetsbaarheid. Het is geen protestlied of escapisme. Het is de stem van iemand die zegt: 'Er is mij iets overkomen dat ik niet koos, maar ik kies ervoor om lief te hebben, te herinneren en door te gaan.'

Wanneer miljoenen mensen tegelijkertijd instemmen met die keuze – al is het maar zachtjes in hun oortjes – wordt dit een wereldwijd fenomeen, zij het op het niveau van het emotionele veld van de planeet.

Wat Voegde Dit Toe aan het Klankbeeld van de Aarde?

Als de Aarde een zichtbaar emotioneel spectrum zou hebben, dan zijn er in 2025 via 'Ordinary' en You’ll Be Alright, Kid duidelijk een paar essentiële tinten aan dat spectrum toegevoegd:

Eerlijk Verdriet. Niet gedramatiseerd of geposeerd, maar aanvaard. De wereld leert pijn niet langer te ontvluchten, maar het als onderdeel van zijn eigen muziek te erkennen.

Stil Vertrouwen. Geen luidruchtige religiositeit, maar een innerlijk 'ik kom hier wel doorheen'. Het nummer belooft geen wonderen, maar biedt een ritme dat helpt om verder te gaan.

De Waarde van het Alledaagse. In een tijdperk van hype en felle flitsen herinnert het album ons eraan: de ochtendkoffie, een knuffel, een berichtje met 'veilig aangekomen', samen lachen – dit is niet de achtergrond, dit is de hoofdscène.

Toestemming om Jezelf te Zijn. Je mag kwetsbaar zijn en toch liefde waardig. Je mag naar buiten treden in een imperfecte staat – en toch gehoord en aanvaard worden.

Hierin schuilt de grootste gave van dit soort muziek: het herinnert ons stilzwijgend aan het recht om onszelf te zijn – niet perfect, niet luidruchtig, niet altijd succesvol, maar levend, voelend en authentiek.

#AlexWarren