De Fondation Louis Vuitton in Parijs heeft de deuren geopend voor een omvangrijke retrospectieve gewijd aan de invloedrijke Duitse meester Gerhard Richter. Deze tentoonstelling biedt een diepgaande blik op het oeuvre van de kunstenaar, dat meer dan zestig jaar van onophoudelijke verkenning van visuele waarheden omspant. Het is een zeldzame kans om de breedte en diepte van Richters bijdrage aan de moderne kunst te ervaren.
De expositie loopt van 17 oktober 2025 tot en met 2 maart 2026. Onder leiding van het curatorenteam Dieter Schwarz en Nicolas Serota is een strikt chronologisch verhaal opgebouwd. Dit narratief volgt de ontwikkeling van Richters unieke artistieke visie stap voor stap. De tentoonstelling pakt uit met een ongekende omvang: ongeveer 270 werken zijn te zien, gecreëerd tussen 1962 en 2024. Bezoekers worden geconfronteerd met een rijke diversiteit aan media, variërend van klassieke olieverfschilderijen tot sculpturen gemaakt van glas en staal, grafiek, aquarellen en door de kunstenaar bewerkte foto's. Dit allesomvattende overzicht bevestigt Richters status als een sleutelfiguur in de hedendaagse kunstwereld.
Een bijzonder prominent onderdeel van de presentatie is de iconische cyclus “18. Oktober 1977”, die speciaal voor deze gelegenheid is geleend van het MoMA. Deze reeks van vijftien doeken, voltooid in 1988, vormt Richters enige directe verwijzing naar de recente Duitse geschiedenis. Het werk behandelt de tumultueuze gebeurtenissen van de ‘Duitse Herfst’ en de activiteiten van de links-radicale Rote Armee Fraktion (RAF). De titel van de cyclus verwijst naar de dag waarop de lichamen van Gudrun Ensslin, Andreas Baader en Jan-Karl Raspe werden gevonden in hun gevangeniscellen in Stuttgart-Stammheim. De creatie van deze werken veroorzaakte destijds een aanzienlijke publieke opschudding, wat aantoont hoe controversieel deze periode nog steeds was voor de Duitse samenleving.
Richter, die in 1961 van Dresden naar Düsseldorf verhuisde en zich uiteindelijk in Keulen vestigde – waar hij nog steeds woont en werkt – heeft zich altijd ingezet om traditionele genres te herinterpreteren. Hij benadert genres zoals het stilleven, portret, landschap en historische schilderkunst vanuit een modern perspectief. Kenmerkend voor zijn werkwijze is dat hij nooit rechtstreeks naar de natuur schildert. Elk beeld wordt eerst gefilterd via een intermediair, zoals een foto of een tekening, waardoor het een autonoom kunstwerk wordt. De vroege zalen, die de periode van 1962 tot 1970 beslaan, laten duidelijk zien hoe fotografie als springplank diende. Zelfs persoonlijke familiekiekjes, zoals “Oom Rudi” en “Tante Marianne”, werden aanleiding tot diepgaande reflecties over persoonlijke en nationale geschiedenis.
De kunstenaar heeft de grenzen van de schilderkunst voortdurend opgerekt door technieken toe te passen zoals zijn kenmerkende vervaging (Vermalung) en het gebruik van schrapers. Hij heeft zich altijd verzet tegen eenduidige classificatie. Dit evenement in de Fondation Louis Vuitton is meer dan louter een tentoonstelling; het is een gelegenheid om te zien hoe persoonlijke ervaringen, gecombineerd met technisch meesterschap, kunnen dienen als een spiegel voor bredere maatschappelijke processen, wat de bezoeker uitnodigt tot een diepgaande beschouwing van het getoonde.