Stel je een oceaan voor die drie keer zo groot is als alle oppervlakte-oceanen samen, verborgen honderden kilometers onder onze voeten. Dat is de implicatie van een recente geologische ontdekking in Frankrijk, die mogelijk een revolutie teweegbrengt in ons begrip van de watercyclus van de aarde.
Deze ondergrondse oceaan, gelegen op ongeveer 640 kilometer onder het oppervlak, is geen vrij stromende watermassa. In plaats daarvan zit het water opgesloten in een mineraal genaamd ringwoodiet, waarvan de unieke kristalstructuur als een spons werkt.
Geofysicus Steve Jacobsen beschrijft ringwoodiet als een mineraal dat water absorbeert en vasthoudt in zijn matrix. Analyse van seismische golven, gegenereerd door aardbevingen, onthulde onverwacht gedrag toen ze door de aardmantel gingen, wat wijst op de aanwezigheid van waterhoudend gesteente.
Deze ontdekking daagt eerdere aannames over het binnenste van de aarde uit, wat suggereert dat de mantel veel natter is dan eerder werd gedacht. Het vermogen van ringwoodiet om water vast te houden impliceert een wereldwijde watercyclus die zich diep in de mantel uitstrekt, mogelijk met invloed op vulkanische activiteit en tektonische processen.
De implicaties reiken verder dan de aarde en zetten aan tot heroverweging van de bewoonbaarheid van planeten. Soortgelijke wateropslagprocessen zouden kunnen plaatsvinden op andere rotsachtige planeten, waardoor het bestaan van water op onverwachte plaatsen mogelijk wordt ondersteund.