Neurobiologen Cambridge: Hersenen Blijven Jong Tot 32 Jaar, Zo Toont Nieuw Onderzoek

Een baanbrekend neurowetenschappelijk onderzoek van de Universiteit van Cambridge werpt een nieuw licht op de traditionele opvattingen over de tijdslijnen van de menselijke hersenontwikkeling. De bevindingen, gepubliceerd op 25 november 2025 in het tijdschrift Nature Communications, suggereren dat de adolescentieperiode, gedefinieerd door de structuur van de hersennetwerken, zich uitstrekt tot de leeftijd van 32 jaar. Dit is een aanzienlijke verschuiving ten opzichte van de eerdere aannames dat deze fase eindigde rond 18 of 25 jaar.

Dit baanbrekende werk werd geleid door Dr. Alexa Mousley, een Gates Cambridge Scholar, in samenwerking met Professor Duncan Astle, hoogleraar Neuroinformatica aan Cambridge. Voor hun analyse bestudeerden zij diffusie MRI-scans van bijna 3800 deelnemers, variërend van zuigelingenleeftijd tot 90 jaar oud. Hun methodologie bood een ongekend gedetailleerd beeld van de levenslange ontwikkeling van de hersenbedrading.

De studie identificeerde vier cruciale keerpunten in de leeftijd: 9, 32, 66 en 83 jaar. Deze punten markeren de overgang tussen vijf verschillende ontwikkelingsfasen van de hersenen: de Kindertijd (geboorte tot 9 jaar), de Adolescentie (9 tot 32 jaar), de Volwassenheid (32 tot 66 jaar), het Vroege Verouderingsproces (66 tot 83 jaar) en het Late Verouderingsproces (vanaf 83 jaar).

Wat de adolescentiefase zo uniek maakt, is dat deze de enige periode in de ontwikkeling vertegenwoordigt waarin een constante toename in neurale efficiëntie en volume van de witte stof wordt waargenomen. De meest significante verschuiving vindt plaats rond de leeftijd van 32 jaar. Op dat moment ondergaat de topologie van de hersennetwerken de sterkste structurele breuk. Na deze drempel van 32 jaar treedt het brein een fase van stabilisatie binnen, waarbij de afname van neurale efficiëntie geleidelijk begint, hoewel de intelligentie en persoonlijkheid doorgaans een plateau bereiken.

Vanaf 66 jaar begint de fase van vroegtijdige veroudering. Dit wordt gekenmerkt door een afname van de dichtheid van de witte stof en veranderingen in de netwerkarchitectuur, wat het risico op leeftijdsgebonden aandoeningen verhoogt. Het is duidelijk dat de hersenen een veel langer traject van 'jeugdige' plasticiteit kennen dan voorheen gedacht.

De verlenging van de adolescentiefase correleert met een verhoogde kwetsbaarheid voor psychische aandoeningen, zoals schizofrenie, die vaak tot uiting komen in de twintiger en dertiger jaren, een periode waarin het brein nog volop in ontwikkeling en herstructurering is. Het is echter belangrijk op te merken dat deze resultaten voornamelijk betrekking hebben op westerse populaties, zoals die in de VS en het VK, aangezien culturele en sociale contexten de overgang naar volwassenheid beïnvloeden.

Dit onderzoek is gebaseerd op een grootschalige analyse, inclusief cohortgegevens zoals die van CALM (Centre for Attention, Learning and Memory). Het opent nieuwe perspectieven voor een betere diagnostiek en begrip van zowel de ontwikkeling als de degeneratieve ziekten van de hersenen. De onderzoekers benadrukken dat de huidige sociale en wettelijke definities van volwassenheid mogelijk geen recht doen aan de biologische realiteiten die door dit onderzoek aan het licht zijn gebracht, wat aanleiding geeft tot noodzakelijke verdere discussies.

Deze studie vertegenwoordigt de eerste grootschalige kartering van de hersenbedrading gedurende de gehele menselijke levensduur. Het bewijst dat de hersenontwikkeling niet lineair verloopt, maar eerder een stapsgewijs proces is met duidelijk gedefinieerde overgangspunten, wat een paradigmaverschuiving teweegbrengt in ons begrip van de menselijke levensloop.