Een baanbrekende studie onder leiding van Johan Oosthuizen daagt de traditionele opvatting uit dat de oude Israëlieten afkomstig zijn uit Kanaän. Het onderzoek, gepubliceerd in mei 2025, suggereert dat hun afkomst terug te voeren is tot de steppen van Europa.
De studie, die genetische, historische en culturele gegevens integreert, geeft aan dat de Israëlieten rond 1750 voor Christus migreerden vanuit regio's die geassocieerd worden met oude steppeculturen in Noord- en West-Europa, met een aanzienlijke genetische impact rond 960 voor Christus. Onderzoekers analyseerden DNA van oude Libanese populaties, waaruit een opmerkelijke toename bleek van genetische markers die verband houden met steppe-afkomst tijdens de IJzertijd.
Deze genetische markers, met name in Y-DNA-haplogroepen R1b en R1a, komen veel voor bij Europese steppebevolkingen, maar zijn zeldzaam bij eerdere Kanaänitische groepen. Deze genetische verschuiving kan niet worden toegeschreven aan bekende invasies door groepen zoals de Assyriërs of Perzen. De studie stelt dat de Israëlieten, die aanvankelijk de zuiverheid van hun afstamming behielden, deze genetische signatuur introduceerden, geleidelijk vermengd met lokale groepen in de loop van de tijd, en dat het Hebreeuws Indo-Europese etymologische patronen deelt.
De bevindingen benadrukken ook culturele parallellen, zoals het vermogen van de Israëlieten om als volwassenen melk te verteren, een eigenschap die verband houdt met Europese afkomst, in tegenstelling tot de hoge lactose-intolerantie bij oude Levantijnse populaties. Dit onderzoek zet aan tot een heroverweging van de oorsprong van de Israëlieten en daagt de aloude overtuiging uit dat ze inheemse Kanaänieten waren.
Deze kennis vergroot ons begrip van de menselijke geschiedenis en de onderlinge verbondenheid van verschillende populaties. De studie heropent het debat over de oorsprong van de Israëlieten en hun impact op het genetische landschap van de Levant.