Het begrijpen van de genetische geschiedenis van ziekten zoals pest en lepra helpt ons betere strategieën te ontwikkelen om ze te bestrijden, en biedt inzicht in hoe pathogenen zich aanpassen en verspreiden.
Twee recente studies gepubliceerd in Science duiken in de geschiedenis van pest en lepra door het analyseren van oud bacterieel DNA. Onderzoekers van het Institut Pasteur en McMaster University onderzochten waarom pestepidemieën zo lang duurden. Ze onderzochten monsters van Yersinia pestis, de bacterie die builenpest veroorzaakt, uit verschillende pandemieën.
De studie ontdekte dat in alle drie de grote pestpandemieën de bacterie evolueerde om minder virulent te worden. Hoewel dit contra-intuïtief lijkt, verlengde deze verminderde virulentie de epidemieën. Minder ernstige infecties betekenden dat de ziekte meer mogelijkheden had om zich van persoon tot persoon te verspreiden.
In een afzonderlijke studie onderzochten onderzoekers van het Institut Pasteur en de Universiteit van Colorado lepra in Amerika. Ze analyseerden oude DNA-monsters en ontdekten Mycobacterium lepromatosis, een bacterie die betrokken is bij lepra, die 9.000 jaar oud is. Deze bevinding suggereert dat lepra al lang voor de Europese kolonisatie in Amerika aanwezig was.
Hoewel Europeanen een andere lepra-veroorzakende bacterie introduceerden, Mycobacterium leprae, benadrukt de ontdekking de noodzaak om Mycobacterium lepromatosis verder te bestuderen. Het begrijpen van de evolutie en verspreiding van deze ziekten biedt waardevolle inzichten voor het ontwikkelen van effectieve preventie- en behandelingsstrategieën. Deze kennis helpt ons om ons beter voor te bereiden op en te vechten tegen toekomstige uitbraken.
Door oud DNA te bestuderen, krijgen wetenschappers een dieper inzicht in hoe pathogenen zich aanpassen en verspreiden, wat leidt tot betere strategieën voor ziektebestrijding en -preventie. Dit onderzoek onderstreept het belang van het bestuderen van het verleden om onze toekomst te beschermen.