Eind september 2025 voltrok zich een opmerkelijk meteorologisch schouwspel in de Atlantische Oceaan: het Fujiwhara-effect, waarbij de orkanen Humberto en Imelda een fascinerende wisselwerking aangingen. Dit zeldzame fenomeen, waarbij twee tropische cyclonen binnen een straal van ongeveer 800 kilometer van elkaar komen en rond een gemeenschappelijk middelpunt gaan cirkelen, veranderde de verwachte banen en intensiteit van beide stormen. Hoewel het Fujiwhara-effect vaker wordt waargenomen in de Stille Oceaan vanwege de hogere frequentie van dicht bij elkaar gelegen cyclonen, is het een zeldzamere gebeurtenis in de Atlantische Oceaan, waar stormen doorgaans meer verspreid zijn. Het effect, voor het eerst gedocumenteerd door de Japanse meteoroloog Sakuhei Fujiwhara in 1921, kan leiden tot diverse uitkomsten: van het absorberen van de ene storm door de andere tot het samenvoegen tot één groter systeem, of simpelweg het beïnvloeden van elkaars koers. Deskundigen van AccuWeather verklaarden dat deze interactie Imelda's traject aanzienlijk beïnvloedde, waardoor de storm naar het oosten werd gestuurd, weg van de Amerikaanse kust. Dit voorkwam een potentiële directe impact op de Verenigde Staten.
De interactie tussen Humberto en Imelda was bijzonder significant. Op 30 september 2025 bevonden de stormcentra zich op minder dan 800 kilometer van elkaar, wat de omstandigheden ideaal maakte voor het Fujiwhara-effect. In plaats van de Amerikaanse kust te naderen, zoals aanvankelijk gesuggereerd door weermodellen, werd Imelda door de invloed van Humberto naar het oosten gestuurd, weg van de kustlijn. Aanvankelijk beïnvloedde Humberto de koers van Imelda, waarna Imelda uiteindelijk sterker werd en de energie van Humberto begon te absorberen. Dit scenario voorkwam een potentiële directe impact op de Verenigde Staten, een zeldzaam geval waarin een orkaan het land beschermde tegen een andere orkaan.
Hoewel beide orkanen uiteindelijk op 1 oktober 2025 in kracht afnamen, dient hun samenspel als een gedenkwaardig voorbeeld van de dynamische aard van weersystemen en de onvoorspelbaarheid die kan ontstaan wanneer natuurkrachten op elkaar inwerken. Eerdere Atlantische voorbeelden zijn onder meer orkaan Iris die orkaan Humberto absorbeerde in 1995 en tropische stormen Philippe en Rina die in 2023 interactie hadden. De analyse van dit soort interacties is cruciaal voor het verbeteren van weersvoorspellingen en rampenparaatheid, vooral in gebieden die gevoelig zijn voor tropische cyclonen. Het fenomeen benadrukt de onderlinge verbondenheid van atmosferische gebeurtenissen en de manier waarop schijnbaar afzonderlijke systemen elkaar kunnen beïnvloeden en hervormen, wat leidt tot onverwachte, maar soms ook gunstige, uitkomsten.