In Solana, Cagayan, op de Filippijnen, is een uitzonderlijke paleontologische vondst gedaan die nieuw licht werpt op de prehistorie van het eiland. Een lokale bewoner ontdekte een fossiele schedel van *Stegodon luzonensis*, een uitgestorven verwant van de moderne olifanten. De schedel, die naar schatting meer dan een miljoen jaar oud is, is onderzocht door paleontologen van de University of the Philippines Diliman College of Science en de University of Wollongong in Australië. Deze ontdekking, die de eerste formeel beschreven *Stegodon*-schedel uit de Filippijnen vertegenwoordigt, biedt een gedetailleerder inzicht in de prehistorische fauna van de regio.
De schedel behoort waarschijnlijk toe aan een jonge *Stegodon*. Volwassen exemplaren van deze soort waren mogelijk iets kleiner dan de huidige Aziatische olifant. De kenmerken van de schedel vertonen gelijkenissen met *Stegodons* uit Indonesische eilanden, wat suggereert dat deze prehistorische olifanten in staat waren om open zeeën over te steken en te eilandhoppen, aangezien er geen landbruggen waren die deze eilanden verbonden. Het vinden van een complete schedel van een *Stegodon* is uitzonderlijk zeldzaam, omdat de botten van zulke grote dieren van nature fragiel zijn en gemakkelijk breken, waardoor tanden en slagtanden vaker bewaard blijven dan de delicate schedels. Hoewel de recent ontdekte schedel gecomprimeerd is, bevat deze nog een complete tand en twee kleine slagtanden.
*Stegodons* zijn al sinds de late 19e eeuw bekend in de Filippijnen, maar een schedel biedt aanzienlijk meer informatie dan losse tanden of slagtandfragmenten. Dit helpt bij het vaststellen van evolutionaire verbanden en verspreidingsroutes. Er zijn aanwijzingen dat Luzon mogelijk minstens drie verschillende vormen van *Stegodon* heeft gehuisvest, wat duidt op een complexere migratiegeschiedenis van deze oude olifanten in de Filippijnen dan voorheen werd aangenomen. De studie die deze vondst beschrijft, getiteld "Island-hopping across the Wallace Line: A new Pleistocene Stegodon fossil skull from Luzon (Philippines) reveals dispersal links to Wallacea," werd gepubliceerd in Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology.
De Wallace-lijn, een biogeografische grens die door Alfred Russel Wallace werd geïntroduceerd, scheidt de fauna van Azië en Australazië en loopt door de Indonesische archipel. Het feit dat *Stegodons* deze lijn konden oversteken, benadrukt hun vermogen om zich aan te passen en te verspreiden over verschillende biogeografische gebieden, wat de dynamische aard van oude migratiepatronen onderstreept. Deze ontdekking verrijkt ons begrip van hoe prehistorische dieren de diepwaterkanalen van Zuidoost-Azië doorkruisten en verandert de ideeën over oude migratieroutes.