Queensland Heroverweegt de Status van de Dingo: Van Plaag tot Potentiële Huisgenoot

Het Departement van Primaire Industrieën van Queensland heeft een herziening opgestart van de wettelijke status van de dingo. Dit traject zou kunnen resulteren in een herclassificatie, waardoor het mogelijk wordt deze dieren als huisdier te houden. Deze transformatie maakt deel uit van een grotere reeks wijzigingen in de biosecuritywetgeving, die gepland staan om in werking te treden in april 2026. Op dit moment worden dingo’s behandeld op eenzelfde manier als invasieve soorten zoals vossen en konijnen, wat strenge beperkingen oplegt aan de verkoop en het bezit ervan volgens de huidige regelgeving.

De wetenschappelijke gemeenschap en natuurbeschermingsorganisaties uiten ernstige bezwaren tegen de voorgestelde stap. Wetenschappers, met name die van de Universiteit van New South Wales (UNSW Sydney), hebben in augustus 2025 bewijs geleverd dat bevestigt dat dingo’s genetische en gedragskenmerken bezitten waardoor ze als taxonomisch gescheiden van huishonden moeten worden beschouwd. Natuurbeschermers benadrukken bovendien de onmisbare functie van de dingo als de voornaamste terrestrische roofdier van Australië, een rol die radicaal afwijkt van die van een gezelschapsdier.

Genetische studies hebben eerder aangetoond dat dingo’s een zustergroep vormen ten opzichte van huishonden, maar dat ze gedurende duizenden jaren geïsoleerd zijn geweest, waardoor ze zich hebben aangepast aan de unieke voedselomgeving van het continent. Hoewel het in New South Wales en West-Australië al is toegestaan om dingo’s als huisdier te houden, worden deze staten geconfronteerd met toenemende uitdagingen op het gebied van dierenwelzijn en ongecontroleerde fokkerij. Deskundigen dringen erop aan: mocht er besloten worden om particulier bezit toe te staan, dan is de implementatie van een rigoureus licentiesysteem, vergelijkbaar met het systeem dat in Victoria van kracht is, noodzakelijk, gezien de inherente wilde natuur van deze dieren.

Vertegenwoordigers van de Aboriginal-culturen hebben eveneens hun ongenoegen geuit. Zij beschouwen de voorgestelde verandering als een gebrek aan respect voor hun eeuwenoude culturele verplichtingen ten aanzien van de lokale fauna. Vóór de Europese kolonisatie kenden de inheemse volkeren van Australië een hoge status toe aan de dingo. Ze begroeven hun overblijfselen, daterend van 2000 tot 2300 jaar geleden, met rituelen die vergelijkbaar waren met die voor mensen. Het debat over de taxonomische status van de dingo gaat door: sommigen zien ze als een aparte soort (Canis dingo), anderen als een ondersoort van de hond (Canis familiaris dingo) of zelfs als een wolf. De evolutionaire ontwikkeling, gevormd door isolatie, vereist een doordachte aanpak bij elke wetswijziging met betrekking tot hun status.