In augustus 2025 heeft de IUCN officieel vier onderscheidende girafsoorten erkend: de Noordelijke, Netgiraffe, Masai-giraffe en Zuidelijke giraffe. Deze belangrijke taxonomische herziening, gebaseerd op uitgebreid genetisch en anatomisch onderzoek, erkent de unieke beschermingsbehoeften van elke groep. Deze herclassificatie heeft diepgaande gevolgen voor de bescherming van giraffen, waarbij de nadruk verschuift van algemene benaderingen naar meer gerichte strategieën, aangezien elke soort wordt geconfronteerd met specifieke bedreigingen en op maat gemaakte inspanningen voor overleving vereist.
De Noordelijke giraffe is nu de meest bedreigde met ongeveer 7.000 individuen, die worden bedreigd door politieke instabiliteit en stroperij. De Masai-giraffe, met ongeveer 44.000 individuen, kampt met habitatverlies in Kenia en Tanzania. De Netgiraffe, met ongeveer 21.000 individuen, bevindt zich voornamelijk in Kenia, met enkele gebieden die een populatieherstel vertonen. De Zuidelijke giraffe, de meest talrijke met ongeveer 69.000 individuen, komt voor in zuidelijk Afrika.
Organisaties zoals de Giraffe Conservation Foundation (GCF) en de African Wildlife Foundation (AWF) intensiveren hun inspanningen. De GCF, de enige NGO ter wereld die zich uitsluitend richt op het behoud van giraffen in het wild in Afrika, is actief in meer dan 16 Afrikaanse landen en richt zich op het behoud van leefgebieden en het beperken van bedreigingen. De AWF implementeert strategieën in het grensoverschrijdende gebied Tsavo-Mkomazi, waarbij habitatdegradatie en stroperij worden aangepakt via gemeenschapsreservaten.
Sinds 1999 is de wereldwijde populatie giraffen gedaald van ongeveer 140.000 dieren naar minder dan 80.000, een daling van meer dan 40% in 15 jaar. De genetische verschillen tussen de vier soorten zijn zo significant als die tussen bruine en ijsberen, wat de noodzaak van soortspecifieke beschermingsstrategieën onderstreept. De erkenning van vier verschillende girafsoorten markeert een cruciaal moment voor natuurbescherming, waardoor effectievere strategieën kunnen worden ontwikkeld om het voortbestaan van deze iconische zoogdieren te waarborgen.