Aandacht voor Winterslaap Vleermuizen in Massachusetts: Biologen Onderzoeken Ecologische Verschuivingen

Biologen in Massachusetts zijn intensief bezig met het nauwgezet volgen van de overwinteringsplaatsen van de negen inheemse vleermuissoorten van de staat. Deze monitoring is van vitaal belang, aangezien acht van deze soorten bescherming genieten onder de Massachusetts Endangered Species Act (MESA), die het 'nemen' van deze dieren verbiedt. In de laatste week van oktober 2025 zette een veldspecialist een gespecialiseerde detector in bij een verlaten bouwsel uit de Tweede Wereldoorlog in het westen van de staat om de aanwezige rustplaatsen te identificeren. Deze inspanningen zijn een noodzakelijke stap ter ondersteuning van de natuurlijke orde.

De voornaamste reden voor deze intensieve tellingen is het in kaart brengen van de invloed van veranderende atmosferische patronen op het gedrag van vleermuizen tijdens hun rustperiodes. Er zijn aanwijzingen dat sommige soorten, zoals de noordelijke lange-oorvleermuis langs de kust, hun winterslaap later dan gebruikelijk beginnen. Deze verschuiving in de tijdlijn heeft directe implicaties voor natuurbeschermingsmaatregelen. Zo moet het juiste moment voor houtkapwerkzaamheden zorgvuldig worden vastgesteld om verstoring van de slapende dieren te voorkomen. Dit illustreert hoe menselijke interventies subtiele aanpassingen vereisen als reactie op de veranderende ritmes van de natuur.

Vleermuizen spelen een onmisbare rol in het ecosysteem van Massachusetts door het consumeren van grote hoeveelheden insecten, wat een natuurlijke plaagbestrijding vormt. Dit vermindert de noodzaak voor chemische bestrijdingsmiddelen, wat gunstig is voor zowel de landbouw als de bredere omgeving. Echter, de populaties worden ernstig bedreigd door het witte-nossyndroom, een agressieve schimmelziekte die tot dramatische dalingen heeft geleid. Een locatie in Chester, Massachusetts, ooit een toevluchtsoord voor naar schatting 10.000 vleermuizen, is als direct gevolg van deze ziekte gereduceerd tot slechts 14 exemplaren. Het syndroom, voor het eerst opgemerkt in New York in 2006, heeft zich over meer dan 16 staten verspreid, met naar schatting een miljoen slachtoffers in de VS in de eerste vier jaar.

De schimmel, Pseudogymnoascus destructans, zorgt ervoor dat vleermuizen onnodig ontwaken, waardoor hun essentiële vetreserves voor de winter uitgeput raken. De massale sterfte in de noordoostelijke staten, waaronder Massachusetts en New York, leidde er al in 2007 toe dat in sommige gebieden een sterke afname van 75 procent in overwinterende populaties werd vastgesteld. Gedragsveranderingen, zoals midden in de winter overdag vliegen, zijn een direct gevolg van de infectie en een teken van hun strijd om de energiebalans te bewaren. Burgers worden opgeroepen een actieve rol te spelen door het plaatsen van vleermuishuisjes en het melden van waarnemingen aan MassWildlife, wat cruciaal is voor het voortdurende onderzoek en het ondersteunen van deze vitale fauna.