Een studie uit 2025, gepubliceerd in de *Proceedings of the National Academy of Sciences* (PNAS), bevestigt dat talen de culturele prioriteiten van hun sprekers weerspiegelen. Het onderzoek, geleid door Charles Kemp en Temuulen Khishigsuren van de Universiteit van Melbourne, met Terry Regier van de Universiteit van Californië, Berkeley, analyseerde de woordenschat van meer dan 600 talen. De onderzoekers ontwikkelden een online module om inzichtelijk te maken welke talen de meeste termen hebben voor specifieke concepten en welke concepten het meest gedetailleerd worden beschreven. De resultaten tonen aan dat talen zoals Arabisch, Perzisch en Australische Aboriginaltalen rijk zijn aan termen die de woestijn beschrijven, terwijl Sanskriet, Tamil en Thai gedetailleerde vocabulaireën voor olifanten bezitten.
Verrassender zijn ontdekkingen zoals de overvloed aan woorden voor geuren in Oceanische talen, waarbij het Marshallese bijvoorbeeld onderscheidt tussen 'melemel' (de geur van bloed) en 'jatbo' (de geur van natte kleding). Dit fenomeen, lexicale elaboratie genoemd, illustreert hoe talen zich aanpassen aan specifieke behoeften en omgevingen. Onderzoek naar lexicale elaboratie, met behulp van computeralyses van tweetalige woordenboeken, toont aan dat deze claims op grote schaal getoetst kunnen worden en leiden tot nieuwe inzichten in taal en cultuur. Het bevestigt dat taalgebruik een weerspiegeling is van wat belangrijk is voor een gemeenschap, wat de hypothese van linguïstische relativiteit ondersteunt. Zoals Victor Mair aangeeft: "Het legt geen grenzen op, het stuurt." Lynne Murphy voegt toe: "Elke taal kan over alles praten," waarbij het verschil zit in communicatieve efficiëntie, niet in cognitieve capaciteit. De talen die we spreken, fungeren als een filter dat onze aandacht stuurt naar bepaalde aspecten van de werkelijkheid, wat betekent dat onze eigen taal niet neutraal is. Zoals Murphy opmerkt: "Engels is net zo 'anders' als elke andere taal." De woorden die we kiezen om fijnmazig uit te werken en te onderscheiden, weerspiegelen onze collectieve prioriteiten, en vergelijkende taalkunde biedt zo een waardevolle spiegel om onze culturele diversiteit te overdenken en onze gedeelde menselijkheid te erkennen.