Yapay zeka şirketi Anthropic, yapay zeka modeli Claude'u eğitirken telif hakkıyla korunan kitapları izinsiz kullandığı iddialarıyla açılan toplu davada 1.5 milyar dolarlık tarihi bir anlaşmaya vardı. Bu uzlaşma, yapay zeka endüstrisi için veri toplama ve telif hakları konusunda yeni bir dönemin başlangıcı olarak görülüyor.
Davayı açan yazarlar Andrea Bartz, Charles Graeber ve Kirk Wallace Johnson, Anthropic'in Library Genesis ve Pirate Library Mirror gibi korsan kitap siteleri üzerinden yaklaşık 465.000 kitabı indirerek yapay zeka modellerini eğittiğini iddia etti. Anlaşma kapsamında Anthropic, bu kitapların tüm kopyalarını sistemlerinden silecek ve gelecekteki yapay zeka eğitimlerinde izinsiz materyal kullanmaktan kaçınacak. Bu anlaşma, bugüne kadar bir telif hakkı davasında elde edilen en yüksek geri kazanım olarak kayıtlara geçti.
Yazarların avukatı Justin A. Nelson, bu anlaşmayı yapay zeka çağında bir ilk olarak nitelendirerek, "Bu çığır açan anlaşma, yapay zeka şirketlerinin telif hakkı sahiplerine ödeme yapması gerektiğine dair güçlü bir mesaj gönderiyor." açıklamasında bulundu. Anlaşma, her bir eser için yaklaşık 3.000 dolar tazminat öngörüyor ve toplamda yaklaşık 500.000 eseri kapsıyor.
Bu gelişme, yapay zeka şirketlerinin veri toplama süreçlerindeki etik ve yasal sorumluluklarını bir kez daha gündeme getiriyor. Daha önce benzer davalarla karşı karşıya kalan Meta, OpenAI ve Microsoft gibi şirketler için de bu anlaşma önemli bir emsal teşkil ediyor. Mahkemelerin yapay zeka eğitiminde kullanılan verilerin "adil kullanım" kapsamında değerlendirilip değerlendirilmeyeceği konusundaki kararları, sektörün geleceğini şekillendirecek.
Özellikle, yasal yollarla edinilmeyen veya korsan kaynaklardan elde edilen verilerin kullanımı, şirketler için ciddi hukuki ve mali riskler barındırıyor. Anthropic'in bu anlaşmayı, yakın zamanda tamamladığı 13 milyar dolarlık yatırım turu sayesinde gerçekleştirebildiği belirtiliyor. Bu finansman, şirketin ürün geliştirmeye odaklanmasına olanak tanıyacak.
Ancak bu anlaşma, yapay zeka şirketlerinin telif hakkıyla korunan materyalleri kullanırken daha dikkatli ve şeffaf olmaları gerektiği yönündeki artan baskıyı da gözler önüne seriyor. Sektördeki diğer şirketlerin de benzer davalarla karşı karşıya kalabileceği ve bu durumun yapay zeka geliştirme süreçlerini ve maliyetlerini etkileyebileceği öngörülüyor. Bu tarihi uzlaşma, yapay zeka ve telif hakları arasındaki hassas dengeyi yeniden tanımlarken, yaratıcı endüstriler için de yeni bir koruma alanı oluşturma potansiyeli taşıyor.