Yapay zeka ve genetik, sürdürülebilir mısır yetiştiriciliğinin önünü açarak, gübre kullanımını azaltma ve çevresel sonuçları iyileştirme yolunu sunuyor.
New York Üniversitesi'nden yeni bir araştırma, yapay zeka (YZ) ve genetiğin, daha az gübre ile mısır yetiştirmeye nasıl yardımcı olabileceğini ortaya koyuyor. Çalışma, mısırda nitrojen kullanım verimliliğini artırmak için makine öğrenimini moleküler biyoloji ile birleştiriyor. Bu, tarımın çevresel etkisini azaltmak için çok önemlidir.
Araştırmacılar, bitkilerin nitrojen emilimini ve kullanımını düzenleyen, regulonlar adı verilen gen gruplarını belirlemek için makine öğrenimini kullandılar. Bu regulonlar, genetik anahtarlar gibi davranan transkripsiyon faktörleri tarafından etkinleştirilir veya devre dışı bırakılır. Mısır ve *Arabidopsis thaliana* arasında paylaşılan genleri analiz ederek, hangi hibrit fidelerin nitrojenini en verimli şekilde kullanacağını tahmin eden genetik kalıpları belirlediler.
Bu, daha az nitrojenli gübre gerektiren mısır varyantlarının seçilmesini sağlar. Daha az gübre, üretim maliyetlerini düşürür ve su kirliliği ve sera gazı emisyonları gibi çevresel zararları en aza indirir. Bulgular, mısır fidelerinde nitrojen verimliliğini tahmin etmeyi sağlayarak çiftçiler için zaman ve kaynak tasarrufu sağlar.
Bu yaklaşım, bitki hücreleri içinde atmosferik nitrojen sabitlemek için bakteri kullanan Nottingham Üniversitesi'nden N-Fix teknolojisi gibi diğer yenilikleri tamamlar. Hem YZ güdümlü genetik seçim hem de mikrobiyal simbiyoz, yoğun tarımın ekolojik ayak izini azaltmayı amaçlamaktadır. Sonuç olarak, bu gelişmeler daha akıllı, biyolojik olarak yönlendirilen tarım uygulamalarına doğru bir kaymayı temsil etmektedir.
Nitrojenli gübre kullanımını azaltmak, büyüyen bir dünya nüfusunu sürdürülebilir bir şekilde beslemek için çok önemlidir. YZ ve genetik içgörüler, daha çevre dostu ve verimli bir tarım sistemine giden umut verici bir yol sunmaktadır. Bu, gezegene zarar vermeden gıda güvenliğini sağlar.